Δεν έχω σκοπό να γράψω άμεσα για τα καφριλίκια που διεξάγονται στις περισσότερες πόλεις της χώρας μας όπως δεν θέλω να γράψω και για τον φόνο ενός έφηβου παιδιού αλλά για την προσωπικη μου εμπειρία.
Χθες έπρεπε να κατεύω στο κέντρο για ένα job interview. Σαν καλός (αλλά και ηλίθιος) πολίτης πήγα στον σταθμό του τρένου, αγόρασα ένα ticket, το ακύρωσα και κάθισα περιμένοντας να ξεκινήσει το τρένο. Κατά την διάρκεια της αναμονής ακουγόταν από τα μεγάφωνα ένα μύνημα που έλεγε πως για κάποιο αδιευκρίνηστο λόγο το τρένο πηγαίνει μέχρι την Ειρήνη. Τον αδιευκρίνηστο μπορούμε να τον φανταστούμε όλοι αντιθέτως δεν μπορούμε να απαντήσουμε στην ερώτηση που μου έκανε ένας συνταξιούχος: Ωραία και από την ειρήνη πως θα πάμε στο κέντρο. Περίμενα 15 με 20 λεπτά τσαντίστηκα και έφυγα.
Παράλληλα ο πατέρας μου προσπαθούσε να πάει στο Υγεία από την Κηφισίας. Μετά από 30 λεπτά είχαν φτάσει στο ύψος του Κ.Α.Τ. Σε αυτό το σημείο παραδόθηκε και ο πατέρας μου και γύρισε σπίτι.
Τέλος τα χριστούγεννα θέλω να πάω στις Η.Π.Α. οπότε μετά την περιπέτεια με το τρένο αποφάσισα να πληρώσω το έμβασμα για την VISA. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο το ποσό (110 Ευρώ) αλλά ότι οι Έλληνες είμαστε οι μόνοι από όλους τους υπήκοους της Ε.Ε. που χρειαζόμαστε VISA για να πάμε στις Η.Π.Α. Λογικότατο μιας και όλες μα
ΟΛΕΣ οι διαδηλώσεις που γίνονται στην Αθήνα καταλήγουν στην πρεσβεία των Η.Π.Α. Σε αυτό το θέμα φταίω και εγώ λιγάκι μιας και θα μπορούσα να είχα πάρει Βέλγικη υπηκοότητα και δεν το έκανα όταν μπορούσα.
Σαν επίλογο το μόνο που μπορώ να γράψω: Αι ΣΙΧΤΙΡ ποια με τους ψευτό-αριστερούς!