Free Press ή αλλίως οι Δωρεάν Εφημερίδες

Σε μερικά πράγματα ήμουνα τυχερός στη ζωή μου. Ένα από αυτά είναι πως όταν μεγάλωνα είχαμε κάθε μέρα σοβαρή εφημερίδα στο σπίτι, τη Καθημερινή, την οποιά συνεχίζω να διαβάζω μιας και είναι πολύ αξιόλογη σαν εφημερίδα.

Αρχίζω με ένα ψιλορατσιστικό σχόλιο: Όταν πρωτοήρθα να ζήσω στην Ελλάδα, στον ηλεκτρικό διάβαζαν κάτι (οτιδήποτε) μόνο εγώ και οι ξένοι, σημειώνω πως μένω στα ΒΠ οπότε υπάρχουν και Δυτικοί ανάμεσα στους ξένους. Στην αρχή νόμισα πως οι Έλληνες ήταν αγράμματοι και είχα την ακόλουθη απορεία: Τι στην ευχή σκέφτονται τόσο πολύ ώρα τόσοι χιλιάδες άνθρωποι;

Άλλωστε όλες οι σοβαρές έρευνες δείχνουν οι οι Έλληνες διαβάζουμε ελάχιστα εφημερίδες, αντιθέτως ανήκουμε στους κορυφαίους στη τηλεθέαση.

Μετά ήρθαν οι εφημερίδες Free Press ή αλλίως οι Δωρεάν Εφημερίδες και πλέον μερικοί γηγενείς διαβάζουν εφημερίδες. Όσοι δεν με πιστεύουν ας μετρήσουν σε ένα βαγόνι του ηλεκτρικού πόσοι και τι διαβάζουν.

Υπάρχει μία έκφραση που λέει: Ότι πληρώνεις παίρνεις, οπότε για να είναι δωρεάν οι εφημερίδες κάτι θα βρωμάει και δεν είναι τυχαίο 'οτι ο “πολύς” Κύρτσος έχει μερικές.

Όπως, σχεδόν, τα πάντα οι Δωρεάν Εφημερίδες ήρθαν στη χώρα μας με υπερβολή, κοιτάξτε απλούστατα πόσες Δωρεάν Εφημερίδες υπάρχουν στο Δήμο που μένετε.

Δυστυχώς στη κοινωνία μας πρέπει πολλές φορές να δηλώνεις το αυτονόητο: δεν κατηγορώ απόλυτα αυτούς που διαβάζουν τις Δωρεάν Εφημερίδες μιας και δεν ξέρω τι είναι χειρότερο: Κάποιος που δεν διαβάζει τίποτα ή που διαβάζει espresso...

Πρέπει να σημειώσω πως σε αυτές τις εφημερίδες δεν δουλεύουν δημοσιογράφοι μιας και δεν κάνουν έρευνα αλλά παίρνουν τις ειδήσεις από τα πρακτορία τύπου. Το έμαθα πριν από μερικά χρόνια όταν οι υπάλληλοι της Metro στη Μασαλία απεργούσαν και απαιτούσαν να θεωρούνται δημοσιογράφοι. Σημειώνω πως στη Γαλλία τα συνδικάτα είναι πολύ ισχυρά.

Etre pédé comme un Grec

Δηλαδή να είσαι Πούστης σαν Έλληνας και αυτό είναι ένα Εθνικό στερεότυπο που υπάρχει στις Γαλλόφωνες χώρες. Γνωρίζω πολύ καλά πως είναι σχετικά ηλίθιο να ασχολούμαι όλη την ώρα με τέτοιες χαζομάρες αλλά το ΣΚ έγινε ένα περιστατικό που με ενόχλησε. Είχα πάει σε ένα μοδάτο club και ήμουνα πρώτος από την παρέα. Οι πορτιέρηδες με ρωτήσαν πως με λένε και απάντησα: Καραμήτρο. Εκείνοι αρχίσανε τις πλάκες του κώλου για το επίθετο μου και τους είπα πως είναι ρατσιστικό κάτι που φυσικά δεν το παραδέχτηκαν. Σε κάποια φάση άρχισα να τους εξηγώ περί εθνικών στερεότυπων και εθνικούς μύθους οπότε ανάφερα αυτή την πρόταση. Όπως μπορείτε να φανταστείτε τους έθιξα τον ανδρισμό τους και αρχίσανε τον πλειστηριασμό “ανδρισμού”: Φέρε μου 5-6 ντουζίνες Γάλλους να τους δείξω τι θα πει άνδρας και άλλα παρόμοια.

Ευτυχώς ήρθε η παρέα μου και έφυγα.