Institutionalisation

Το όρο Institutionalisationτον τον έμαθα από το έργο: The Shawshank Redemption και σημαίνει πως ένα άνθρωπος συνηθίζει σε όποιες συνθήκες και αν ζει. Ένα τέτοιο παράδειγμα έζησα πριν από λίγους μήνες όταν επισκεύτηκα μία επαρχειακή πολή στην οποιά βασίλευε η ηχορύπανση. Εγώ ειχα φρικάρει αλλά δύο φιλοι που ζούσαν εκεί χρόνα είχαν συνηθίσει.

Το ίδιο πρόβλημα έχω με τα κορναρίσματα, τα οποία στην κυριολεξια με βασιλεύουν, ανατρέτξε σε μία παλαιότερη ανάρτηση για περισσότερες πληροφορίες. Οι περισσότεροι συμπολίτες μας το βρίσκουν, δυστυχώς, φυσιολογικό. Εγώ όμως όχι.

Είναι άλλη μία απόδειξη του πόσο τριτοκοσμική είναι η χώρα μας και αρνούμε να το δεχτώ. Το τραγικό είναι πως όταν ακούω κάποιον να κορνάρει τον αρχίζω στα μπινελίκια και τότε όσοι βρίσκονται γύρω μου λένε πως έχω δίκαιο. Και γιατί ρε δεν αντιδράς και εσύ είναι η πρώτη μου σκέψη αλλά ποτέ δεν την λέω.

Κλείνωντας θα κλείσω με ένα στοίχο από ένα Ελληνικό συγκρότιμα πανκ της δεκαετίας το 80: Αντίδραση, αντίδραση, το μόνο που θα κάνω και μετά ίσως πεθάνω...

Όταν το ΛΑΟΣ καθορίζει την πολιτική ατζέντα της χώρας μας.

Αν βγήκε ένα συμπέρασμα από τις Ευρωεκλογές είναι πως, δυστυχώς, το ΛΑΟΣ καθορίζει την πολιτική ατζέντα της χώρας μας. Οι θέσεις του είναι αυτονόητες για ένα κόμμα της ακροδεξιάς: Πάνω από όλα οι Έλληνες και οι "ξένοι" είναι εχθροί μας. Τίποτα το καινούργιο ή το πρωτότυπο.

Το τραγικό είναι πως η ΝΔ σέρνεται πίσω από το κόμμα του Καρατζαφέρ μιας και βλέπει πως πολλοί ψηφοφόροι της ψηφίζουν πλέον τα άκρα. Πάλι δεν εκπλήσωμαι μιας και πάρα πολλά μέλη (και μάλιστα της "πρώτης γραμμής") της ΝΔ ανήκουν αντικειμενικά στο ΛΑΟΣ: Ψωμιάδης, Γιακουμμάτος, Πολύδωρας για να ανεφέρω μόνο μερικούς.

Αυτό το γεγονός με αγχώνει. Δέχομαι να υπάρχει ένα κόμμα που να εκφράζει αυτές τις θέσεις αλλά όχι και να τις υιοθετούν και τα κανονικά κόμματα.

Το τραγικότερο είναι πως θα μπορούσαμε να είχαμε διαδαχθεί από τις Ευρωπαϊκές χώρες οι οποίες δέχονται μετανάστες πολλές δεκαετίες πριν από εμάς. Εξ' ίσου τραγικό είναι πως για πολλές δεκαετίες η χώρα μας ήταν συνώνυμη με την μετανάστευση άρα θα πίστευα πως τώρα που εμείς είμαστε πλούσιοι και έρχονται σε εμάς οι πεινασμένοι του κόσμου θα τους δεχόμασταν τους φτωχότερους με κατανόηση.

Και κάτι εξ' ίσου τραγικό: Το μεγαλύτερο έλλειμα της χώρας μας είναι πως δεν διαθέτει Αστική τάξη αλλά πολύ ισχυρό ΚΚΕ (το οποίο σε πολλά θέματα ταυτίζεται με το ΛΑΟΣ). Πόσο ειρωνικό όταν το ΚΚΕ πιστεύει δογματικά πως πρέπει να πολεμάει την Αστική Τάξη.

Επίσης θέλω να σημειώσω πως κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου για τις Ευρωεκλογές οι Οικολόγοι Πράσινοι δεχτήκαμε σφοδράτατη επίθεση από τους Ελληναράδες και ειδικά από τα στελέχη του ΛΑΟΣ για κάτι δηλώσεις που είχε κάνει ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου μας το 1996 και τις ξέθαψε η φυλάδα espresso. Αν δει κάποιος από κοντά τον Μιχάλη Τρεμόπουλο θα δει έναν ήρεμο και πράο κύριο ενώ αν δει τα στελέχη του ΛΑΟΣ θα δει τραμπούκους. Δυστυχώς είναι σχεδόν αδύνατο να γιατρέψει κάποιος το καρκίνωμα του εθνικισμού.

Κλείνω λέγοντας πως το κόμμα του Καρατζαφέρ αντιγράφει τον Jean Marie LePen και το κόμμα του Front National. Η ποιοτική διαφορά με την Ευρώπη είναι πως εκεί τα κόμματα της ακροδεξιάς τα έχουν στο περιθώριο.