Σάββατο 3 Απριλίου 2010

Καλό Πάσχα

Και χρόνια πολλά σε όλους, δυστυχώς στην Αττική ο καιρός δεν είναι απόλυτα ανοιξιάτικος μιας και έχει πολλά σύννεφα.

Σε κάθε περίπτωση: Αληθώς Ανέστη.

Κυριακή 28 Μαρτίου 2010

Οδηγάω!

Επιτέλους μετά από 2 χρόνια, 7 μήνες και 21 μέρες ο σωτήρας μου, δηλαδή ο μεγάλος μου ξάδελφος, μου έδωσε το πράσινο φως για να οδηγάω μόνος μου!

Ο λόγος που δεν είχα άδεια από τους γιατρούς ήταν απλός: λόγο του ανευρύσματος μου έχω πολλά νεύρα και προφανώς ήμουνα επικίνδυνος στην οδήγηση.

Οταν κανονίσαμε το randez-vous μας αγχώθηκα γιατί ήταν νωρίς το πρωί και εκείνες τις ώρες δεν είμαι πολύ ήσυχος.

Μέχρι σήμερα μπορούσα να οδηγάω μόνο αν με συνόδευαν οι γονείς μου. Μπορεί να υπάρχει η έκφραση: από το ολότελα καλή και η Παναγιώταινα αλλά σε αυτό το θέμα τα θέλω όλα για εμένα.

Επειδή το ανεύρυσμα μου ήταν στο σημείο του εγκεφάλου που ελέγχει τις ευασθησίες μου στους θορύβους πάντα θα είμαι περισσότερο ευαίσθητος από τον μέσο άνθρωπο. Σε κάθε περίπτωση δεν διαμαρτύρομαι μιας και κανονικά θα έπρεπε να βρισκόμουνα στον άλλο κόσμο.

Ποτέ δεν πίστευα ότι ήμουνα τόσο εξαρτημένος από το υλικό αγαθό της Δυτικής μας κοινωνίας που είναι το αυτοκίνητο, αλλά τελικά ήμουνα και εγώ.

Οι λόγοι είναι αρκετοί: Οι πόλεις μας δεν είναι πολύ φιλικές στους πεζούς, η χώρα μας έχει πολλά ωραία μέρη για να επισκευτώ μα πάνω από όλα η αυτοκίνηση είναι συνώνυμο με την προσωπική ελευθερία μιας και μπορώ να πηγαίνω, σχεδόν, όπου θέλω.

Για να μην με ρωτήσετε τι αυτοκίνητο έχω θα σας πω: ένα Mini Cooper του 2004 αλλά ο λόγος που το αγόρασα δεν είναι για να πουλάω μούρη αλλά γιατί είναι το ιδανικό αυτοκίνητο για έναν εργένη και σχετικά νέο σαν εμένα.