Και ξανά προς τη δόξα τραβούν;

Το σημερινό ποστ είναι αφιερωμένο στις κινητοποίησες υποδοχής που θα γίνουν για την επίσκεψη της κυρίας Μέρκελ στην Ελλάδα. Όπως θα γνωρίζετε οι περισσότεροι η Γερμανία παίζει τον ρόλο του «σατανά» για πολλούς Έλληνες και είναι μία θέση που την υποστηρίζουν αρκετά κοινοβουλευτικά κόμματα, συγκεκριμένα ο ΣΥΡΙΖΑ, οι ΑνΕλ, και η Χ.Α.. Ο κύριος Δήμου έχει γράψει ένα πολύ εύστοχο άρθρο σχετικά με αυτή την αντίληψη: http://www.lifo.gr/mag/columns/5165, όσον αφορά τα μέλη του τελευταίου κόμματος τα έχουν ικανά να κατηγορούν τη κυρία Μέρκελ για ναζισμό… Για αύριο Δευτέρα 8-10-2012 η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ έχουν κανονίσει ένα Πανεργατικό Συλλαλητήριο Διαμαρτυρίας, πρέπει να παραδεχτώ ότι αγνοώ πόσοι εργάτες είναι μέλη σε αυτά τα σωμάτια. Το πρώτο, που θεωρητικά εκπροσωπεί τους εργαζόμενους στον Ιδιωτικό Τομέα στη πράξη εκπροσωπεί τους εργαζόμενους στις ΔΕΚΟ και στις Τράπεζες. Όσον αφορά την ΑΔΕΔΥ η Ελλάδα δεν είναι, ευτυχώς, 100% Κουμουνιστική χώρα άρα δεν υπάρχουν κρατικά εργοστάσια. Είμαι σίγουρος ότι θα ακούσαμε τα συνηθισμένα συνθήματα, το πλέον κραυγαλέο πρέπει να είναι αυτό που λέει: απεργούμε για να βρούμε την αξιοπρέπεια μας, πως μπορεί να έχει αξιοπρέπεια κάποιος που είναι καταχρεωμένος με ξεπερνάει. Ο πρώτος που ξεκίνησε τις κινητοποιήσεις ήταν ο γνωστός και μη εξαιρετέος Νίκος Φωτόπουλος ο οποίος την έχει δει τσιφλικάς της ΔΕΗ, σχετικό άρθρο: http://www.pheme.gr/article.aspx?id=5485. Είναι ανούσιο να γράψω στο κείμενο τα αιτήματα των απεργών. Ο λόγος είναι απλός μιας και είναι ουτοπικά για να το θέσω ευγενικά, το σίγουρο είναι ότι δεν θα κάνουν μία τρύπα στο νερό αλλά θα χειροτερεύσουν την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας. Λυπάμαι όσους εργαζόμενους θα πρέπει να πάνε στο κέντρο της Αθήνας για να δουλέψουν. Είμαι περίεργος να μάθω πόσο κοστίζουν στην Ελληνική οικονομία οι απεργίες.