Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2009

Το κουμπάκι για τους πεζούς μέρος τρίτο.

Στο πρώτο μου μπλογκ είχα γράψει δύο ποστς σχετικά με τα “μαγικά” κουμπάκια που υπάρχουν σε μερικές διαβάσεις στη χώρα μας. Το θέμα το θυμήθηκα γιατί τις προάλλες πέρασα μπροστά από την Αμερικανική πρεσβεία και εκεί βρίσκεται ένα από αυτά τα “μαγικά” κουμπάκια και ήταν η έμπνευση μου για το πρώτο ποστ.

Δυστυχώς από τότε μου έχει συμβεί ένα γεγονός το οποίο άλλαξε δραματικά και προς το χειρότερο την φυσική μου κατάσταση, το: ανεύρυσμα οπότε οι γιατροί μου λένε ότι καλύτερα να μην κάνω extreme sports όπως είναι, δυστυχώς, μερικές φορές η διέλευση πεζών σε διαβάσεις.

Παραθέτω τα δύο ποστς που είχα γράψει στο πρώτο μου μπλογκ:
Το κουμπάκι για τους πεζούς
Την Τρίτη βρέθηκα στο κέντρο και θέλησα να διασχίσω τη λεωφόρο Βασ. Σοφίας στο ύψος της Αμερικάνικης πρεσβείας, μην άγχωνεστε δεν πρόκειται να γράψω για πολιτική ξανά... Σαν "πιστός και φιλότιμος πεζός" περίμενα υπομονετικά να γίνει πράσινος ο σηματοδότης για τους πεζούς, άλλωστε ποτέ δεν υπήρξα fan των extreme sports, οπότε δεν μου πέρασε από το μυαλό να διασχίσω με κόκκινο.

Περίμενα μερικά λεπτά, το σημειώνω επειδή η υπομονή είναι μία από τις πολλές αρετές που δεν διαθέτω, μαζί με άλλους πεζούς. Σε κάποια φάση μου ήρθε μία μικρή (παροδική δυστυχώς) κρίση διάνοιας και λέω μήπως υπάρχει το μαγικό κουμπάκι που το πατάς και κοκκινίζει το φανάρι για τα αυτοκίνητα.

Πράγματι το μαγικό κουμπάκι υπάρχει:








Ε τσαντίστικα και το έριξα στα extreme sports.

Η υπόθεση μου θύμησε μία άλλη διάβαση με μαγικό κουμπάκι, στην Κηφισιά. Την συγκεκριμένη διασταύρωση την χρησιμοποιώ σχεδόν καθημερινά.

Τις πρώτες φορές που χρειάστηκε να την διασχίσω πατούσα και εγώ το κουμπί, γεμάτος χαρά και ικανοποίηση που η χώρα μας αποδεικνύει έμπρακτα την πραγματική σύγκληση με τις πιο ανεπτυγμένες χώρες στο θέμα προστασίας των πεζών βάζοντας κουμπάκια στα φανάρια.

Και που το πατούσα τι καταλάβαινα; Το φανάρι συνέχιζε να είναι κόκκινο. Το πατούσα ποιο δυνατά και περισσότερη ώρα αλλά το θαύμα δεν γινόταν. Που και που παρατηρούσα άλλους πεζούς που με κοιτούσαν με ύφος: "καλά τι κάνει αυτός ο εξωγήινος;" ή με ένα χαμόγελο συγκατάβασης. Μου πήρε κάποιο χρόνο να καταλάβω πως και αυτοί κάποτε πατούσαν το κουμπάκι περιμένοντας το θαύμα.

Πλέον έχω "παλιώσει", δεν πατάω το κουμπάκι και όταν βλέπω κάποιον καημένο να το κάνει τον κοιτάω με ύφος "καλά τι κάνει αυτός ο εξωγήινος;" ή με ένα χαμόγελο συγκατάβασης.


Μέρος Δεύτερο:
Πριν από λίγο καιρό είχα γράψει για ένα κουμπί για πεζούς στην Βασ. Σοφίας το οποίο ήταν βανδαλισμένο και δεν λειτουργούσε (Το κουμπάκι για τους πεζούς).

Το Σάββατο πέρασα μπροστά από το ίδιο σημείο. Γεμάτος "υπερηφάνια" και αυταρέσκεια που του είχα αφιερώσει ένα post κοίταξα το κατεστραμένο κουμπάκι και εκεί με περίμενε μία πολύ ωραία έκπληξη.

Είχαν αλλάξει το κουμπάκι!

Προσπέρασα το φανάρι όσπου μετά από λίγα μέτρα γύρισα πίσω τρέχοντας για να δω αν δουλεύει.

Πάτησα το κουμπάκι και μετά από λίγο το φανάρι για τους πεζούς έγινε πράσινο!
Όποιος θέλει να διαβάσει τα αρχικά ποστς μπορεί να το κάνει από εκεί:
Το κουμπάκι για τους πεζούς
Το κουμπάκι για τους πεζούς, η επιστροφή..
Αν σχολιάσει κάποιος θα τον παρακαλούσα να μου το πει για να δω την απάντηση του.

Υ.Γ. Δυστυχώς δεν είχα μνήμη στην φωτογραφική για να αποθανατίσω το κουμπί.

Κλείνω με μία νότα αισιοδοξίας: μακάρι να μην ξαναχρειαστεί να γράψω σχετικό ποστ. Είναι στο χέρι των Πολιτών να αποκτήσουμε πράγματα τα οποία είναι αυτονόητα σε ευνοούμενες κοινωνίες.

Μέρος Τρίτο
Τον Νοέμβριο του 2009 η κατάσταση δεν έχει αλλάξει αλλά δυστυχώς δεν έχω φωτογραφικά ντοκουμέντα.

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009

Η κατάχρηση της ΕΛΑΣ

Θέλω να σημειώσω από την αρχή ότι δεν συνηθίζω να αποκαλώ τους Αστυνομικούς μπάτσους ή να χρησιμοποιώ γενικά υποτιμητικούς όρους για να τους χαρακτηρίσω αλλά έχω πολλά παράπονα από την λειτουργία της. Ας κάνω μία ρητορική ερώτηση: Για ποιο λόγο υπάρχει η Αστυνομία;; Προφανώς η προστασία του πολίτη. Η εμπειρία μου όμως μου λέει άλλα :(

Δυστυχώς παρόλο που έχασε τις εκλογές η ΝΔ ο Καρατζαφέρ και η παρέα του ακόμα κυβερνάνε την χώρα μας. Δυστυχώς! Σημειώνω ότι όταν έγραφα το ποστ ο αυτοαποκαλούμενος “κόκκινος” Παναγιωτόπουλος ήταν καλεσμένος σε ένα τηλεοπτικό πάνελ. Εντελώς κατά τύχη (αυτό είναι ειρωνεία) για την αρχηγία της ΝΔ υποστηρίζει τον “Μακεδονομάχο” Σαμαρά, δηλαδή τον πολιτικό που έλυσε το Μακεδονικό, εις βάρος της Ελλάδας.

Την Δευτέρα το πρωί καθώς πήγαινα στο γραφείο μου το οποίο βρίσκεται στην οδό 3ης Σεπτεμβρίου στο κέντρο της Αθήνας έκαναν έργα στο πεζοδρόμιο για λογαριασμό της ΔΕΗ. Φυσικά(;) οι εργάτες δεν είχαν προβλέψει πως θα περπατάμε οι πεζοί. Σαν σωστός πολίτης αυτό το γεγονός με ενόχλησε τα μάλα και θέλησα να διαμαρτυρηθώ στον υπεύθυνο των έργων. Ο υπεύθυνος με γείωσε κι αποφάσισα να κάνω καταγγελία στη Αστυνομία. Τηλεφώνησα 3 φορές στο 100 και με γείωσαν.

Την Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2009 πήγα στο εμπορικό κέντρου του Μαρουσιού. Στην είσοδο του ηλεκτρικού η ΕΛ.ΑΣ. έκανε έλεγχο χαρτιών σε κάτι μετανάστες, με ενόχλησε αλλά μιας και βιαζόμουνα δεν έδωσα περισσότερη σημασία. Καθώς γυρνούσα ο ΠΕΖΟδρομος του εμπορικού κέντρου βρισκόταν υπό κατάληψη αυτοκινήτων και άλλων τροχοφόρων οχημάτων. Τσαντίστικα και αποφάσισα να τους καταγγείλω στην ΕΛ.ΑΣ.. Δυστυχώς η ΕΛ.ΑΣ. είχε φύγει και δεν μπόρεσα.

Το απόγευμα ήμουνα στο κέντρο κοντά στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ και φυσικά(;) τα ΠΕΖΟδρόμια ήταν καταλειμμένα από μηχανές δίπλα ακριβώς υπήρχε ένας Αστυνομικός ντυμένος σαν ΟΥΚας τον ρώτησα πως μπορώ να κάνω καταγγελία και μου απάντησε Στον Χ δρόμο υπάρχει ένα Αστυνομικό τμήμα. Θέλησα να τον καταγγείλω αλλά δυστυχώς δεν το έκανα :(

Τελικά ο ρόλος της Αστυνομίας στη Ελλάδα του 2009 είναι να κυνηγάει τους μετάστες. Οι Έλληνες υπήκοοι έχουν, έχουμε μιας και εγώ έχω την υπηκοότητα, ασυλία στα καφριλίκια.

Η δικαιώση του Καρατζαφερισμού δηλαδή...

Στις Γαλλικές προεδρικές εκλογές του ΧΧΧ ο Σοσιαλιστής υποψήφιος Lionel Jospin είχε σαν σύνθημα “Καμία ανοχή στην εγκληματικότητα” το οποίο φυσικά ήταν εφεύρεση του Jean-Marie Le Pen. Οι Γάλλοι πολίτες τον τιμώρησαν και ψήφισαν τον Jean-Marie Le Pen αντί για τον κλώνο του.

Για να είμαστε αισιόδοξοι πολλές φορές οι πολίτες παίρνουν τον “νόμο” στα χέρια του. Έβαλα το λεκτικό νόμο σε παρενθέσεις γιατι προφανώς δεν υποστηρίζώ τους τραμπουκισμούς αλλά αντίδραση με νόμιμα και σχετικά ήπια μέτρα. Η αγαπημένη μου είναι η street panthers (www.streetpathers.gr). Δυστυχώς το site τους ανακαινίζεται αλλά όποιος θέλει να αγοράσει τα Θεϊκά αυτοκόληττα τους μπορεί να το κάνει καταθέτωντας 8 ευρώ για 100 αυτοκόλλητα στον λογαριασμό GR9501407120712002002004550 της Alpha Bank υπ όψιν Πάνθηρες των δρόμων. Το έκανα με πολύ χαρά πριν από λίγες ημέρες.

Μπορείτε να μου εξηγήσετε για τον λόγο που υπάρχουν τόσα διαφορετικά σώματα Αστυνομίας πέρα από την ΕΛ.ΑΣ. και τον λόγο περιπολούν ανά ομάδες;

Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009

Η Πτώση του Τοίχους του Αίσχους: 20 χρόνια μετά.

Σήμερα συμπληρώνονται 20 χρόνια από την πτώση του Τοίχους του Αίσχους, ή αλλιώς του τοίχους του Βερολίνου, που χώριζε στα δύο την τωρινή και ιστορική Πρωτεύουσα της Γερμανίας το Βερολίνο. Στην Δύση άνηκε το Δυτικό Βερολίνο. Αντιγράφω από το σχετικό λεκτικό της Wikipedia:
Το Δυτικό Βερολίνο ήταν το δυτικό μισό του Βερολίνου μεταξύ του 1949 και του 1990. Αποτελούνταν από την Αμερικανική, Βρετανική και Γαλλική ζώνη κατοχής που δημιουργήθηκαν το 1945 με το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ήταν πολιτικά ενσωματωμένο στη Δυτική Γερμανία, αν και νομικά όχι μέρος της. Η Σοβιετική ζώνη ονομάστηκε Ανατολικό Βερολίνο και ανακηρύχθηκε από την Ανατολική Γερμανία ως πρωτεύουσά της. Οι δυτικές χώρες δεν την αναγνώρισαν ως τέτοια και ισχυρίστηκαν πως όλη η πόλη ήταν νομικά υπό την κατοχή τεσσάρων δυνάμεων. Το χτίσιμο του Τείχους του Βερολίνου το 1961 σφράγισε τα σύνορα μεταξύ των δύο τομέων.

Πρέπει να παραδεχτώ πως το Βερολίνο είναι υποψήφια υπερπόλη. Δυστυχώς δεν έχω καταφέρει να πάω στο Βερολίνο ακόμα και ήθελα πάρα πολύ να πάω για τα 20 χρόνια αλλά δυστυχώς δεν βρήκα παρέα. Η τυχερή η αδελφή μου είχε πάει στο Βερολίνο όταν έπεφτε το Τοίχος και έφερε κομμάτια από το Τοίχους του Αίσχους. Στην πορεία οι Γερμανοί κατάλαβαν πως το Τοίχους του Αίσχους είναι μέρος της ιστορίας, έστω και λυπηρό, και πλέον το μέρος που δεν έχει κατεστραφεί προστατεύεται. Φυσικά και τα κομμάτια του Τοίχους του Αίσχους έγιναν όπως το τίμιο ξύλο και πλέον υπάρχουν σε τεράστιες ποσότητες...

Δυστυχώς οι Έλληνες δεν έδωσαν την πρέπουσα σημασία σε αυτό το κοσμοιστορικό γεγονός μιας και ο Ψυχρός πόλεμος δεν επηρρέασε τη χώρα μας όσο τη Δυτική Ευρώπη αλλά εγώ μιας και ζούσα στις Βρυξέλλες στην οποία όχι μόνο βρίσκεται η έδρα του ΝΑΤΟ αλλά και πολλές βάσεις των συμμάχων. 20 χρόνια μετά ακόμα θυμάμαι τις πανηγυρικές εκπομπές της τηλεόρασης καθώς και τη μεγαλειώδη συναυλία των Scorpions και των Pink Floyd με τη συναυλία του The Wall.

Βερολίνου

Διαβάζοντας το ποστ σας πρωτρέπω να ακούσετε το

των Γερμανών Scorpions ή το

των Pink Floyd.

Σχετικά άρθρα από το BBC:
Berlin celebrates demise of Wall
How a blunder finished off the Wall
Life behind the Berlin Wall.

Προσθήκη 10/11/2009: Η σχετική σελίδα του Ευρωκοινωβουλίου στο facebook: EuroParliament on Berlin Wall

Προσθήκη 16/11/2009: Το σχετικό λύμα από την Ελληνική έκδοση της Wikipedia: Τείχος του Βερολίνου