Ο απατεωνίσκος

Σήμερα πήγα για καφέ με δύο πρώην συναδέλφους.

Συναδέλφους είπα? Για να δούμε.

Πριν από μερικά χρόνια έψαχνα να βρω δουλειά, για την ακρίβεια να αλλάξω δουλειά και ένας φίλος μου μου είπε πως ξέρει ένα Γάλλο που ψάχνει άτομα. Δέχτηκα να τον συναντήσω.

Το Job Interview έγινε σε μία καφετέρια κοντά στο σπίτι μου και ήταν στα Γαλλικά μιας και την συγκεκριμένη γλώσσα τη γνωρίζω αρκετά καλά. Πήγε πολύ καλά και αποφασίσαμε να συνεργαστούμε. Ένα από τα πλεονεκτήματα της δουλειάς ήταν πως τα γραφεία της εταιρίας ήταν κοντά στο σπίτι μου.

Δουλεία μου ήταν να υποστηρίζω μία εφαρμογή που είχαν αναπτύξει κάποιοι εξωτερικοί συνεργάτες. Η εφαρμογή ήταν τύπου CRM και όπως μου είχε δηλώσει το αφεντικό ήταν καλύτερη από αυτή της Siebel, της Microsoft και δεν θυμάμαι ποιας άλλης εταιρίας μιας και έχουν ήδη περάσει μερικά χρονάκια. Για την ακρίβεια μου δήλωσε πως πήρε τις 3 εφαρμογές τις σύγκρινε και πήρε τα καλύτερα στοιχεία της καθεμιάς για να φτιάξει τη δικιά του. Το έχουμε ξαναπεί είμαι βλάκας οπότε δεν κατάλαβα αμέσως πως για να ισχυεί αυτό είτε ο τύπος ήταν θεός είτε οι κορυφαίες εταιρίες πληροφορικής είναι άχρηστες οπότε ένας μόνος τέτοιος τύπος μπορεί να τις ξεπεράσει είτε πως μου πουλάει παραμύθια.

Αυτό που με σόκαρε όταν επιτέλους πήγα να δουλέψω σε αυτόν ήταν πως η εταιρία πρακτικά δεν είχε προσωπικό. Είχε εμένα, δύο ακόμα άτομα στις πωλήσεις / marketing αλλά είχε πολλούς εξωτερικούς συνεργάτες. Τέλος μετά από λίγο καιρό ήρθε μία κοπέλα για γραμματιακή υποστήριξη η οποία μάλιστα είχε έρθει με ένα πρόγραμμα που χρηματοδοτούσε το δημόσιο και μία κοπέλα υπεύθυνη για τα γραφικά. Μιας και είμαι βλάκας δεν έδωσα σημασία σε κανένα από αυτά.

Στην πορεία είδα πολλά παράξενα πράγματα, πληρωνόμασταν κανονικά αλλά με τσεκ, οι business cards ανέφεραν για χώρο εργασίας διαφορετικό μέρος από εκεί που ήταν τα γραφεία κλπ.

Παράλληλα ακούγαμε πολλά αρνητικά σχόλια για τον άνθρωπο που κατείχε την θέση μου πριν από εμένα. Ο Χ έκανε αυτό, μετά έκανε το άλλο κλπ. Στην αρχή δεν έδινα πολύ σημασία μιας και οι απατεώνες δεν είναι σπάνιο φαινόμενο στη χώρα μας.

Τα άσχημα σημάδια πλήθαιναν με τον καιρό.

Μετά από κάποιους μήνες τα στόματα άρχισαν να λύνονται. Πρώτος μίλησε ένας εξωτερικός συνεργάτης ο οποίος πήγαινε στον ΓαλλοΑιγύπτιο* για αρκετούς μήνες και δεν είχε πληρωθεί ούτε ένα ευρώ. Στο τέλος αρχίσαμε να τα λέμε όλα χύμα.

Το αφεντικό ήταν ένας απλός απατεωνίσκος που πουλούσε μούρη στους Έλληνες πως ήταν Γάλλος με διδακτορικό. Γάλλος? Α μπα! ΓαλλοΑιγύπτιος και το έπαιζε Γάλλος για να πουλάει μούρη στους βλάκες τους ιθαγενείς. Όσον αφορά το διδακτορικό του ας μη το σχολιάσω. Μϊα μέρα ένας συνάδελφος μου έφερε ένα γράμμα γραμμένο στα Γαλλικά. Ο Αλλάχ να βοηθήσει! Ούτε μία πρόταση δεν ήταν σωστή, αν αυτός είχε διδακτορικό τότε τις επόμενες μέρες πρέπει να λάβω το Nobel λογοτεχνίας μου.

Μπορώ μα γράψω πολλές ιστορίες-ανέκδοτα με τον καραγκιόζη αλλά θα αρκεστώ σε δύο.
Είχε βρει μερικές λέξεις ορολογίας και τις κοπανούσε όλη την ώρα: joint-force, state-of-the-art είναι μερικές από αυτές.
Πέρα από αυτά ήταν και ΑΣΧΕΤΟΣ. Μία μέρα με κάλεσε στο γραφείο του για να του δείξω την εφαρμογή που ετοίμαζα. Του δείχνω την πρώτη οθόνη η οποία ήταν μία κλασσική οθόνη στην οποία ο χρήστης βάζει Username και Password για να μπει στην εφαρμογή. Την κοιτάει και μου λέει: Προσπάθησα να μπω στην εφαρμογή σου και είδα αυτό (εννοόντας την οθόνη με τα δύο πεδία) τι πρέπει να κάνω? Δεν κατάλαβα αμέσως τι ήθελε να πει και τον ρώτησα τι εννοούσε. Λίγο τσαντισμένος μου απαντάει Προσπάθησα να μπω στην εφαρμογή σου και είδα αυτό. Τι πρέπει να κάνω?

Ο Καραγκιόζης δεν ήξερε να κάνει log on σε μία απλή εφαρμογή, καλά ούτε hotmail δεν έχει χρησιμοποιήσει?

Θα μπορούσα να αναφέρω και άλλες τέτοιες ιστορίες αλλά θα κλείσω με την ιστορία που φύγαμε από την εταιρία του.

Ο απατεωνίσκος δεν μας είχε δηλώσει στο ΙΚΑ και όταν βρήκα άλλη δουλειά τον απείλησα "ή μας δηλώνεις στο ΙΚΑ και μας πληρώνεις τα ένσημα που μας χρωστάς ή σε καταγγέλω στην επιθεώρηση εργασίας". Η "προεδράρα" χέστηκε πάνω του και μας πλήρωσε τα ένσημα μαζί με τα απαραίτητα πρόστιμα. Πως να το κάνουμε φίλτατε μου οι κλέφτες κερδίζουν μέχρι που τους πιάνουν.

Θα ήθελα να γράψω πως από την ιστορία ίσως έβαλε μυαλό αλλά όχι μόνο η βλακεία στη χώρα μας είναι τόση διαδεδομένη αλλά και αυτός τόσα χρόνια έτσι είχε μάθει να δουλεύει και όπως λένε οι Αγγλοσάξωνες: You can not teach an old dog new things.

*ΓαλλοΑιγύπτιος = Ήταν Αιγύπτιος που πήγε να σπουδάσει στη Γαλλία. Στην Γαλλία παίρνεις εύκολα υπηκοότητα άρα μετά από Χ χρόνια έγινε και αυτός Γάλλος...

"Κάτι"

Υπάρχει μία παροιμία που λέι: Κάλιο πρώτος στος χωριό παρά δεύτερος στην πόλη.

Μετα τα γεγονότα στην Αμάρανθο θυμήθηκα αυτή την παροιμία.

Θα προσπαθήσω να την σχολιάσω.

Έχω ζήσει όλη τη ζωή μου μόνο σε πόλεις, για την ακρίβεια σε δύο πόλεις, αν εξαιρέσουμε 2-3 μήνες, την Αθήνα και τις Βρυξέλλες. Για να αντιστρέψω την πρόταση, δεν έχω ζήσει ποτέ σε επαρχία. Η εμπειρία μου με την επαρχία προέρχεται από την συναναστροφή μου με φοιτητές και συναδέλφους. Θα ήθελα να σημειώσω πως προφάνως ανοίκω στο 3% των Ελλήνων που είχαν πρόγωνους χωριάτες γιατί από ότι έχω καταλάβει, όσα χρόνια ζω στην Ελλάδα, το υπόλοιπο 97% έχει για πρόγωνους ή τον Σωκράτη ή τον Alexander the Gay.

Αν μπορώ να ερμηνέυσω το νόημα της παροιμίας καταλήγω στό εξής συμπέρασμα. Στο χωρίο, παρόλο που είναι ένα χωριό, αν είσαι «κάτι» τότε ξεχωρίζεις από την υπόλοιπη κοινωνία, ενώ στην πόλη αν είσαι το ίδιο «κάτι»... ατύχησες υπάρχουν άλλα (πολλά, πάρα πολλά) Χ «κάτι» σαν εσένα οπότε είσαι ένας από τους πολλούς.

Για να το θέσω με άλλους όρους, δεν έχει σημασία τι είσαι στην πραγματικότητα, αν είσαι κάτι ή «κάτι», αλλά αν ξεχωρίζεις από τον μικρόκοσμο σου.

Συγνώμη αλλά αυτή η νοοτροπία δεν μου αρέσει. Δεν μου αρέσει αυτή η στενότητα σκέψης, αυτή η κλειστή κοινωνία, αυτός ο αρρωστημένος εγωισμός, σημασία δεν έχει τι είμαι αλλά πως στέκω συγκριτικά με τους άλλους.

Πιστεύω πως σημασία έχει να είσαι κάτι, όχι «κάτι».

Μιας και αναφέρθηκα στην εμπειρία μου με την επαρχία.

Πριν από λίγα χρόνια στην εταιρία όπου δούλευα ήρθε ένας νέος συνάδελφος. Εν αντιθέση με την τους υπόλοιπους «νέους» (για να ενθιμούμαστε τας ένδοξας ημέρας οπου υπηρετούσαμε την πατρίδα) ήρθε με ένα υφάκι. Ένα υφάκι μεγαλύτερο από το συνηθισμένο. Οκ στην χώρα μας πρέπει να έχεις ένα υφάκι για να επιβιώσεις, αλλά αυτό το συγκεκριμένο υφάκι με χαλούσε περισσότερο από ότι συνήθως.

Μετά από λίγες ημέρες το υφάκι αποκάλυψε τους λόγους ύπαρξης του: «σσσσς ο Μπαμπάς μου είναι ο λυκειάρχης του χωριού»...

Οκ χέστηκα!

Από την άλλη δεν πρόκειται ποτέ να κρίνω κάποιον για την επαγγελματική ιδιότητα των γονιών του και δεν πρόκειται να πουλήσω μούρη (αν μπορώ) για την επαγγελματική ιδιότητα των δικών μου άρα δεν πρόκειται να δεχτώ κάποιον που έρχεται με υφάκι «ξέρεις ποιος είναι ο πατέρας μου;».

Ναι ζω στην Αθήνα. Πόσα λύκεια έχει αυτή η πόλη 500, 1000; Δεν ξέρω ακριβώς αλλά υπάρχουν τουλάχιστον 500 κανακάριδες σαν αυτόν. Φυσικά η Αθήνα είναι πόλη και πρωτεύουσα. Έχει γιους βουλευτών, υπουργών, δικαστών του Αρείου Πάγου κλπ. Αν ο γιος του λυκιάρχη έχει ένα υφάκι τότε αυτοί θα πρέπει να έχουν 100.

Παρεπιπτώντος: Δεν δέχομαι το υφάκι κανενός.

Για να γυρίσω στην Αμάρανθο, 2 από τους κατηγορούμενους ήταν γιοι «κάτι»: Καθηγητή και Αστυφύλακα. Η κλειστή κοινωνία τους δεν μπορεί να καταδικάσει τους «κάτι», στην πόλη (ευελπιστώ) οι κάτι, όχι μόνο οι «κάτι» να μην είναι υπέρ άνω του νόμου.

Ναι στην εταρία που δούλευα, δηλαδή το χωριό, είμαι «κάτι» αλλά στην αγορά εργασίας, δηλάδη την πόλη., είμαι «κάτι» ή κάτι; Συγνώμη αλλά ο «μάγκας» είναι αυτός που είναι κάτι στην πολή όχι «κάτι» στο χωριό.

Ο "κύριος" ψωμιάδης

Σήμερα, όπως κάθε μέρα μετά το πρόβλημα υγείας μου, ξύπνησα πολύ νωρίς δηλαδή κατά τις 7.

Στο σαλόνι η TV γαύγιζε, ο συνταξιούχος πατέρας μου είχε, όπως πάντα, ήδη ξυπνήσει και έκανε ότι κάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι στην ηλικία του: έλιωνε στην TV.

Από τις πολλές φωνές που γαυγίζανε ξεχώρισα μία, αυτή του τρισάθλιου ψωμιάδη!

Πως είναι δυνατόν να βγάζουν στο γυαλί ένα τόσο ελλεεινό άνθρωπο ήταν η πρώτη μου σκέψη. Μετά θυμήθηκα πως ζω στην Ελλάδα και δυστυχώς το βρήκα φυσιολογικό.

Θα κάνω μόνο δύο σχόλια.

- Πόσο κρετίνος πρέπει να είναι κάποιος για να τον ψηφίζει;

- Όσον αφορά την ερώτηση που έκανε στην κοπέλα στα καλλιστεία, η απάντηση μου είναι η εξής: Δεν θα έκανα ΤΙΠΟΤΑ! Δικαίωμα της να εμφανίζεται με όποια ονομασία θέλει και θα πρόσθετα ότι όλη η ανθρωπότητα αποκαλεί την FYROM Μακεδονία χάρη σε κάτι ΕΛΕΕΙΝΟΣ έλληνες πολιτικούς σαν εσένα!

Υ.Γ. Αφιερώνω αυτό το post στον φίλο μου τον Κώστα (nosdi) που με είχε πρήξει με τη θρησκεία του και τους πολιτικούς. Ναι Κώστα μου και πολλοί πολιτικοί (πάρα πολλοί και πιθανόν οι περισσότεροι) είναι ελεεινοί αλλά τουλάχιστον αυτούς τους διαλέγουμε εμείς ο λαός.

Υ.Γ. 2 Δεν ξέρω πάντως ποιος είναι πιο ελεεινός, ο άνθιμος ή ο ψωμιάδης. Εσύ ποιον διαλέγεις?

Προσθήκη: Βρήκα ένα βιντεάκι σχετικό με τον ψωμιάδη. Σαχλό αλλά όποιος έχει όρεξη ας το δει εδώ

Οι ανίερες συναλλαγές που στοίχισαν 100 εκατ. ευρώ στο Δημόσιο

Επειδή πρέπει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να μάθουν οι παπάδες πως η Ελλάδα δεν θα γίνει θεοκρατία παρααθέτω τά άρθρα της Ελευθεροτυπίας που είναι σχετικά με το θέμα:

Οι ανίερες συναλλαγές που στοίχισαν 100 εκατ. ευρώ στο Δημόσιο

Δεν είχα σκοπό να ανεβάσω post αλλά ας μάθουν επιτέλους πως η Ελλάδα δεν θα γίνει Αφγαντιστάν άλλο αν ώρες-ώρες του μοιάζει :@

Πρόσθεση: Βρήκα αυτό το ενδιαφέρον άρθρο για τον bussinessman-ηγούμενο:
Μέθοδος Εφραίμ

Φαίνεται πως γίναμε και εμείς Αμερική:
Εξ ου και στο πίσω μέρος της αντιπροσωπείας εκτός από αυτοκίνητα έχει στηθεί κι ένα μαγαζί με σταυρουδάκια, κομποσκοίνια κ.λπ. προελεύσεως Βατοπεδίου για να αγοράζει το χριστεπώνυμο πλήθος.

Είχα διαβάσει και άλλα 2-3 καλά άρθρα αλλά δεν τα βρηκα στο internet.

Κατά τα άλλα μας φταίει ο Bush και οι NeoCons του...

Πρόσθεση δεύτερη:
Πολιτικό όπλο η ψήφος των πιστών


Τα «ιερά οικονομικά» έχουν... ζηλευτή πορεία

Καθεστώς μόνιμης φορολογικής ασυλίας

Σταματάω εδώ. Όσο εξεγρωνικά και αν είναι τα σκάνδαλα των παπάδων τους παραδίνω σημασία. Μάλλον η καλύτερη λύση να είναι η αδιαφορία (πριν τον μαζικό λιθοβολισμό φυσικά :))

Υ.Γ. και ένα ανεκδοτάκι (από του Paparazzi του Contra.gr)
Ένας τύπος πήγε στην Εκκλησία και μετά το τέλος της λειτουργίας περίμενε να συγχαρεί τον ιερέα:
- "Πάτερ, θέλω να σας πω ότι η λειτουργία ήταν γ...τη! Πρώτη φορά γούσταρα τόσο πολύ! Μπράβο είσαι μάγκας!"
- "Σας ευχαριστώ, αλλά θα προτιμούσα να μην χρησιμοποιείτε τέτοια γλώσσα στον Οίκο του Θεού"
- "Μου έκανε τόσο μεγάλη εντύπωση, τα είδα όλα σου λέω ρε φίλε. Γι'αυτό και έβαλα στον δίσκο 500 ευρώ"
Και ο ιερέας, έκπληκτος, λέει:
- "Έλα ρε μ...κα!! Σοβαρά;;;; Δεν μου λες μαλ...ες τώρα, ε;"

Ένας χρόνος μετα

Σήμερα "γιορτάζουμε" την πρώτη επέτειο του ανευρύσματός μου.

Αισθάνομαι εντάξει αλλά θα μάθω στα σίγουρα σε λίγες μέρες όταν επισκευτώ το γιατρό μου.

Έγραψα αυτο την post σε ένα γαλλικό πληκτρολόγιο (bliah!) και στα αγγλικά. Χρησιμοποίησα το εργαλείο babelfish (ελέγξτε τα παλαιότερα post μου για περισσότερες λεπτομέρειες)

Σε μερικές ημέρες που θα είμαι πίσω στην Ελλάδα και θα επιστρέψω στο blogging «πλήρους απασχόλησης» μου.

Παρατήρηση
ΑΙΣΧΟΣ ήθελα να γυρίσω για να βελτιώσω το post αλλά δεν έχω εμπνευσή. ΑΙΣΧΟΣ ξανά!

Διακοπές μέρος τρίτο (και δυστυχώς τελευταίο)

Σε λίγες ώρες πετάω για το χωριό μου (τις Βρυξέλλες) και θα γυρίσω σε δύο εβδομάδες.

Τα λέμε από τον Σεπτέμβρη

Διακοπές μέρος δεύτερο.

Σήμερα φεύγω για το εξοχικό μου στη Σαρωνίδα.

Θα γυρίσω σε 2-3 εβδομάδες. Σε κάθε περίπτωση θα προσπαθήσω να συνδεθώ με wireless.

Διακοπές

Σήμερα αναχωρώ για την πρώτη δόση των διακοπών μου. Πάω Σκιάθο και θέλω να σημειώσω πως δεν είμαι εγώ το fashion victim (λόγο της ταινείας MAMA MIA) αλλά ο φίλος που με συνοδεύει.

Σε κάθε περίπτωση τον συγχωρώ γιατί έρχεται από το εξωτερικό και ήταν πάντα Fan των ABBA...

Τα λέμε σε λίγες μέρες :)

Επτά όπλα στη μάχη κατά της λειψυδρίας

Η Καθημερινή της Κυριακής είχε ένα καλό άρθρο για τη λειψθδρία, όποιος θέλει να το διαβάσει ας πατήσει τον σύνδεσμο που ακολουθεί: Επτά όπλα στη μάχη κατά της λειψυδρίας

Πεζό-Δρόμια

"Πεζό-Δρόμια": Σύνθετη λέξη που αποτελείται από τις λέξεις Πεζός, δηλαδή αυτός που περπατάει, και δρόμος.

Ένα από τα πολλά πολιτισμικά ελλείματα της χώρας μας είναι τα πεζό-δρόμια. ΔΥΣΤΥΧΩΣ.

Παρακάτω παραθέτω μερικές φωτογραφίες από τα πεζό-δρόμια της Αττικής.

Κέντρο (πλατεία Βικτωρίας)


Δυστυχώς γερνάω, όταν πρωτόείχα δει αυτό το θέαμα είχα υποσχεθεί στον ευατό μου πως θα κλωτσούσα τις μηχανές και θα έπεφταν σαν ντόμινο η μία πάνω στην άλλη. Πλέον έγινα Institutionalised και δεν δίνω πολύ σημασία.

Σαρωνίδα




Κηφισιά κέντρο



Πλατεία Κεφαλαρίου




Υ.Γ. Προφανώς καταλαβαίνω πως η κατάσταση στο Κεφαλάρι ή στην Κηφισιά είναι πολύ καλύτερη από το κέντρο αλλά δεν έχω φωτογραφίες από τα καφριλίκια του κέντρου, πάλι δυστυχώς