Όποιος ζει στην Ελλάδα πρέπει να μιλάει Ελληνικά.

Πριν από μερικά χρόνια δούλευα σε μία εταιρία στην οποία εργάζονταν και ένας Γάλλος. Ζούσε ήδη αρκετά χρόνια στην Ελλάδα αλλά «αρνούνταν» να μάθει Ελληνικά, άρα η επικοινωνία με τους συναδέλφους του γινόταν στα Αγγλικά. Διευκρίνηση για το «αρνούνταν»: Όχι πως δεν ήθελε να μάθει Ελληνικά αλλά δεν κατέβαλε και καμία προσπάθεια. Η κλασική του δικαιολογία είναι πως οι κοπέλες του με τις οποίες έκανε σχέση του μιλούσαν στα Αγγλικά και όχι στα Ελληνικά.

Πολλές φορές είχα ακούσει διάφορους συναδέλφους να του λένε «Ζεις στην Ελλάδα πρέπει να μιλάς Ελληνικά». Το γελοίο της υπόθεσης είναι ότι δύο-τρεις συνάδελφοι που ασπάζονταν αυτή την άποψη είχαν κάνει ένα μέρος των πανεπιστημιακών σπουδών τους στη Μεγάλη Βρετανία και φυσικά ζούσαν σε γκέτο Ελλήνων φοιτητών.

Θα συμφωνήσω με την άποψη που λέει ότι όταν κάποιος ζει σε μία χώρα πρέπει να μάθει τη γλώσσα της (αν υποθέσουμε ότι υπάρχει μόνο μία που κυριαρχεί). Η γλώσσα είναι το βασικότερο συστατικό της επικοινωνίας με τους άλλους ανθρώπους άρα αν κάποιος δεν γνωρίζει την βασική γλώσσα του τόπου διαμονής του έχει τεράστιο πρόβλημα επικοινωνίας. Πέρα από αυτό, και ποιο σημαντικό, είναι ότι αν κάποιος γνωρίζει τη γλώσσα μαθαίνει ευκολότερα και την κοινωνία στην οποία ζει. Άλλωστε ποιος ο σκοπός να ζεις σε διαφορετική κοινωνία και να μην την μάθεις;

Φυσικά η πρόταση αυτή δεν έχει σαν στόχο την ευκολία του «ξένου», πόσο μάλλον την προσαρμογή του στη χώρα μας, αλλά κάποια θεωρητική υποχρέωση που έχουν οι κάτοικοι της Ελλάδας να μιλάμε Ελληνικά. Η σκέψη αυτή είναι υπερβολικά ανελεύθερη μιας και πολιτικά ανήκει ... στο χώρο που δεν είναι άκρα-δεξιά αλλά όσοι ανήκουν σε αυτόν είναι ακροδεξιοί. Το αποτέλεσμα της εφαρμογής αυτής της σκέψης θα είναι να γίνουμε όλοι οι άνθρωποι ίδιοι και όμοιοι.

Μία φορά έτρωγα με τους συναδέλφους που ανέφερα προηγουμένως και ένας από αυτούς λέει «Στο πανεπιστήμιο όταν ένας Άγγλος ερχόταν να καθίσει κοντά μας (σσ στα έδρανα όπου καθόντουσαν οι Έλληνες) του φωνάζαμε ξξξξτ για να φύγει». Ένας άλλος συμφώνησε χαμογελώντας. Παραδόξως δεν είχα όρεξη για καυγά και δεν έκανα τα σχόλια που μου ήρθαν στιγμιαία στο μυαλό «Αν ένας Αλβανός έκανε το ίδιο στην Ελλάδα πως θα αντιδρούσατε;» ή «ρε καραγκιόζηδες τι λέτε στον Χ να μάθει τη γλώσσα σας όταν κάνετε τα ίδια και χειρότερα;» αλλά έφαγα το φαγητό μου και αποχώρησα.

Τελικά καλά έκανα και δεν μάλωσα. Όποιος δεν μάθει τη γλώσσα της χώρας που μένει χάνει και είναι τραγικό, ίσως να είναι και αυτός τραγικός, αλλά σίγουρα όχι τόσο όσο αυτοί που θέλουν να τον υποχρεώσουν να τη μάθει.

Υ.Γ. Συνάντησα τον Γάλλο πριν από λίγες μέρες. Από συνήθεια άρχισα να του μιλάω στα Γαλλικά και μου απάντησε στα Ελληνικά. Έχει σταθερή σχέση με μία Ελληνίδα και η κοπέλα του του μιλάει σχεδόν μόνο στα Ελληνικά. Πως τα φέρνει η ζωή...