Το κουμπάκι για τους πεζούς μέρος τρίτο.

Στο πρώτο μου μπλογκ είχα γράψει δύο ποστς σχετικά με τα “μαγικά” κουμπάκια που υπάρχουν σε μερικές διαβάσεις στη χώρα μας. Το θέμα το θυμήθηκα γιατί τις προάλλες πέρασα μπροστά από την Αμερικανική πρεσβεία και εκεί βρίσκεται ένα από αυτά τα “μαγικά” κουμπάκια και ήταν η έμπνευση μου για το πρώτο ποστ.

Δυστυχώς από τότε μου έχει συμβεί ένα γεγονός το οποίο άλλαξε δραματικά και προς το χειρότερο την φυσική μου κατάσταση, το: ανεύρυσμα οπότε οι γιατροί μου λένε ότι καλύτερα να μην κάνω extreme sports όπως είναι, δυστυχώς, μερικές φορές η διέλευση πεζών σε διαβάσεις.

Παραθέτω τα δύο ποστς που είχα γράψει στο πρώτο μου μπλογκ:
Το κουμπάκι για τους πεζούς
Την Τρίτη βρέθηκα στο κέντρο και θέλησα να διασχίσω τη λεωφόρο Βασ. Σοφίας στο ύψος της Αμερικάνικης πρεσβείας, μην άγχωνεστε δεν πρόκειται να γράψω για πολιτική ξανά... Σαν "πιστός και φιλότιμος πεζός" περίμενα υπομονετικά να γίνει πράσινος ο σηματοδότης για τους πεζούς, άλλωστε ποτέ δεν υπήρξα fan των extreme sports, οπότε δεν μου πέρασε από το μυαλό να διασχίσω με κόκκινο.

Περίμενα μερικά λεπτά, το σημειώνω επειδή η υπομονή είναι μία από τις πολλές αρετές που δεν διαθέτω, μαζί με άλλους πεζούς. Σε κάποια φάση μου ήρθε μία μικρή (παροδική δυστυχώς) κρίση διάνοιας και λέω μήπως υπάρχει το μαγικό κουμπάκι που το πατάς και κοκκινίζει το φανάρι για τα αυτοκίνητα.

Πράγματι το μαγικό κουμπάκι υπάρχει:

Ε τσαντίστικα και το έριξα στα extreme sports.

Η υπόθεση μου θύμησε μία άλλη διάβαση με μαγικό κουμπάκι, στην Κηφισιά. Την συγκεκριμένη διασταύρωση την χρησιμοποιώ σχεδόν καθημερινά.

Τις πρώτες φορές που χρειάστηκε να την διασχίσω πατούσα και εγώ το κουμπί, γεμάτος χαρά και ικανοποίηση που η χώρα μας αποδεικνύει έμπρακτα την πραγματική σύγκληση με τις πιο ανεπτυγμένες χώρες στο θέμα προστασίας των πεζών βάζοντας κουμπάκια στα φανάρια.

Και που το πατούσα τι καταλάβαινα; Το φανάρι συνέχιζε να είναι κόκκινο. Το πατούσα ποιο δυνατά και περισσότερη ώρα αλλά το θαύμα δεν γινόταν. Που και που παρατηρούσα άλλους πεζούς που με κοιτούσαν με ύφος: "καλά τι κάνει αυτός ο εξωγήινος;" ή με ένα χαμόγελο συγκατάβασης. Μου πήρε κάποιο χρόνο να καταλάβω πως και αυτοί κάποτε πατούσαν το κουμπάκι περιμένοντας το θαύμα.

Πλέον έχω "παλιώσει", δεν πατάω το κουμπάκι και όταν βλέπω κάποιον καημένο να το κάνει τον κοιτάω με ύφος "καλά τι κάνει αυτός ο εξωγήινος;" ή με ένα χαμόγελο συγκατάβασης.


Μέρος Δεύτερο:
Πριν από λίγο καιρό είχα γράψει για ένα κουμπί για πεζούς στην Βασ. Σοφίας το οποίο ήταν βανδαλισμένο και δεν λειτουργούσε (Το κουμπάκι για τους πεζούς).

Το Σάββατο πέρασα μπροστά από το ίδιο σημείο. Γεμάτος "υπερηφάνια" και αυταρέσκεια που του είχα αφιερώσει ένα post κοίταξα το κατεστραμένο κουμπάκι και εκεί με περίμενε μία πολύ ωραία έκπληξη.

Είχαν αλλάξει το κουμπάκι!

Προσπέρασα το φανάρι όσπου μετά από λίγα μέτρα γύρισα πίσω τρέχοντας για να δω αν δουλεύει.

Πάτησα το κουμπάκι και μετά από λίγο το φανάρι για τους πεζούς έγινε πράσινο!
Όποιος θέλει να διαβάσει τα αρχικά ποστς μπορεί να το κάνει από εκεί:
Το κουμπάκι για τους πεζούς
Το κουμπάκι για τους πεζούς, η επιστροφή..
Αν σχολιάσει κάποιος θα τον παρακαλούσα να μου το πει για να δω την απάντηση του.

Υ.Γ. Δυστυχώς δεν είχα μνήμη στην φωτογραφική για να αποθανατίσω το κουμπί.

Κλείνω με μία νότα αισιοδοξίας: μακάρι να μην ξαναχρειαστεί να γράψω σχετικό ποστ. Είναι στο χέρι των Πολιτών να αποκτήσουμε πράγματα τα οποία είναι αυτονόητα σε ευνοούμενες κοινωνίες.

Μέρος Τρίτο
Τον Νοέμβριο του 2009 η κατάσταση δεν έχει αλλάξει αλλά δυστυχώς δεν έχω φωτογραφικά ντοκουμέντα.