Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2009

Οι ξένοι φταίνε για τις φωτιές...

Χθες βράδυ είχα πάει στο τριήμερο φεστιβάλ αναδάσωσης που διοργανώνει το πνευματικό κέντρο του Αγίου Στεφάνου. Έφυγα νωρίς γιατί είχα πάει ντυμένος “καλοκαιρινά” και κρύωνα. Στην επιστροφή χρησιμοποιήσα ταξί και ανέφερα στον ταξιτζή το πόσο μεγάλη καταστροφή ήταν η τελευταία πυρκαγια στην Βόρεια Αττική. Ο ταρίφας συμφώνησε και πρόσθεσε “Οι ξένοι φταίνε για τις πυρκαγιές!”. Εκεί κράσαρα και τον ρώτησα ποιοι είναι οι ξένοι που θέλουν το κακό της Ελλάδας και καίνε τα δάση μαις και είναι ηλίθιο μιας και τα δάση είναι πλούτος όλης της αθρωπότητας και όχι μόνο του λαού που μένει κοντά τους: Η απάντηση του ήταν σχεδόν αυτονόητη (δυστυχώς): Οι Τούρκοι και οι Αλβανοί! Όταν των ρώτησα ποιος καίει τα δάση σε αυτές τις χώρες δεν μπορούσε να μου απαντήσει, προφανώς. Στη συνέχεια άκουσα και άλλα “ωραία” και “προοδευτικά”: Τη καλύτερη λύση για τη προστασία των δασών μας την είχε κάνει η χούντα που είχε βάλει ένα φαντάρο ανά 100 μετρά στην Πάρνηθα. Πάλι, ο καημένος, προσπάθησα να του εξηγήσω πως ο ρόλος του στρατού δεν είναι η προστασία των δασών αλλά των συνόρων της χώρας μας. Μέγα λάθος γιατί εκεί άρχισε να εκθειάζει τον Παπανδρέου Β' που πουλούσε “τσαμπουκά” στους Τούρκους με το σύνθημα, “βυθίστε το Χώρα!”, αλλά αυτό δεν είναι το θέμα μου. Όταν του είπα πως είμαι μετεθνικιστής και το καλύτερο παράδεγμα για το κακό που κάνει στη ανθρωπότητα ο εθνικισμός είναι οι εμφύλιοι πόλεμοι που μάστιζαν την Γιουγκοσλαβία την δεκαετία του 90'. Τότε άρχισε να μου βρίζει τους Αμερικανούς...

Όσον αφορά την τελευταία πυρκαγιά της Αττικής είμαι σχεδόν σίγουρος πως φταίνε οι εργολάβοι που θέλουν να φτιάξουν τον ΧΥΤΑ στο Γραμματικό και σίγουρα δεν είναι τυχαίο πως η Πυροσβεστική και τα ΜΑΤ προστάτευαν τα μηχανήματα των εργολάβων, αλλά είπαμε: για όλα φταίνε οι ξένοι!

Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2009

10 ways to donate your cpu time to science

Πριν από λίγο καιρό είχα βρει αυτό το site: 10 Ways To Donate Your CPU Time To Science το οποίο παρέχει συνδέσμους με εφαρμογές οι οποίς χρησιμοποιούν την υπολογιστική ισχή των υπολογιστών ατόμων για να κάνοτν πειράματα για το καλό της ανθρωπότητας.

Προσωπικά έχω εγκαταστήσει ένα στον υπολογιστή του σπιτιού μου και σας προτρέπω να το κάνετε και εσείς.

Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2009

Σήκω Φύγε!

Ή αλλιώς: Qu' ils rentrent chez eux!
Οι περισσότεροι θα γνωρίζετε πως μεγάλωσα στις Βρυξέλλες. Εκεί για διάφορους λόγους έβλεπα Γαλλικές ειδήσεις οι οποίες σπάνια έδειχναν τον ελεεινό Jean Marie LePen τον πρόεδρο του ακροδεξιού κόμματος Front National.
Ένα από τα κλασσικά συνθήματα του ήταν το Qu' ils rentrent chez eux! (να γυρίσουν σπίτι τους), το οποίο το προορίζει προς τους μετανάστες.

Το 1998 ήρθα να ζήσω στην Ελλάδα και όπως είναι προφανές με ενοχλούσαν (και ακόμα με ενοχλούν) πολλά πράγματα. Η έλλειψη ΠΕΖΟδρομίων, τα κορναρίσματα, η αγένεια, ο ρατσισμός και πολλά άλλα. Όταν τολμούσα και το έλεγα σε γηγενείς άκουγα όλη την ώρα: Ανθέλληνα: Σήκω Φύγε!

Οι ανθέλληνες δεν είμαστε πολλοί αλλά οι κατηγορίες είναι στερεότυπες.

Είχα αρχίσει να συνιθήζω αλλά πρόσφατα ξανα-άκουσα αυτή την κατηγορία επό έναν άνθρωπο που αγαπάω και εκτιμάω πάρα πολύ.

Τραγικό; Σίγουρα αλλά δεν πρόκειτε να γίνω ποτέ Ομωφοβικός, αντιΤούρκος, αντιΑλβανός, μακεδονομάχος, Ελληναράς και πολλά άλλα!

Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2009

2 χρόνια μετά...

2 Χρόνια μετά...
Σήμερα, 9/9/2009 συμπληρώνονται δύο χρόνια από το σοβαρότερο πρόβλημα υγείας που είχα μέχρι σήμερα: Το ανεύρυσμα στον εγκέφαλο.
Ας αρχίσω με τα ποιο βαρετά δηλαδή τα ιατρικά: Το ανεύρυσμα είναι μία ελλατωματική φλέβα η οποία μπορεί να βρίσκεται οπουδήποτε στον οργανισμό. Όπως θα καταλάβατε από την εισαγωγή, στην δικιά μου περίπτωση το ανεύρυσμα βρισκόταν στον εγκέφαλο.
Εγώ, όπως και οι περισσότεροι ασθενείς ανευρυσμάτων, αγνοούσα την ύπαρξη του ανευρύσματος και το έμαθα με τον ποιο "αποτελεσματικό" τρόπο, δηλαδή με τη ρήξη του...

Ας πάρω τα πράγματα από την αρχή. Αυτό που θυμάμαι είναι ήμουνα στη παραλία της Καλαμάτας και πως βγαίνοντας από τη θάλασσα και πηγαίνοντας να ξαπλώσω στην παραλία, σκύβω και νοιώθω μία ζαλάδα. Το μόνο που πρόλαβα να πω και να κάνω ήταν να πω στη Dr Παύλου "ζαλίζομαι!". Από αυτό το σημείο και μετά ότι ξέρω μου το έχουν πει συγγενείς και φίλοι.

Με το που έπεσα "ξερός" πλάκωσαν επάνω μου διάφοροι παρευρισκόμενοι και αρχίσανε τις "συμβουλές": "κάνε αυτό" και "κάνε το άλλο". Ανάμεσα στις "συμβουλές" που έδωσαν ήταν και η εξής: "Σήκωσε ψηλά τα πόδια του για να πάει αίμα στον εγκέφαλο". Δεδομένου ότι εκείνη τη στιγμή αιμορραγούσα στον εγκέφαλο όλοι μπορούν να φανταστούν πως αυτό ήταν το τελευταίο πράγμα που χρειαζόμουνα. Ήμουνα τυχερός, όπως άλλωστε τυχερός ήμουνα σε όλη τη διάρκεια της ασθένειας μου, γιατί εκείνη την περίοδο στο ξενοδοχείο που βρισκόμουνα διεξαγόταν ένα ιατρικό συνέδριο και έτυχε μία γιατρός να παρακολουθήσει τη σκηνή και να πει στην φίλη με την οποία βρισκόμουνα: "Μην τους ακούς, το μόνο που χρειάζεται είναι οξυγόνο", ευτυχώς το ξενοδοχείο ήταν κυριλέ και είχαν φιάλη με οξυγόνο. Έτσι σώθηκα αρχικά.
Παράλληλα η κοπέλα με την οποία βρισκόμουνα είχε την σωστή έμπνευση και αντί να τηλεφωνήσει στους γονείς μου τηλεφώνησε σε ένα ξάδελφο που είναι γιατρός και μάλιστα πολύ καλός. Δεύτερη τύχη... Ο Κωστής "αγχώθηκε" και κανόνισε τα σχετικά με την νοσηλεία μου: Μεταφορά στο νοσοκομείο της πόλης και βασικές εξετάσεις, στην συνέχεια μεταφορά στην Αθήνα και στο ΚΑΤ*. Εκεί είχε κανονιστεί να με παραλάβει ασθενοφόρο του ΥΓΕΙΑ και να με μεταφέρει σε αυτό. Με έβαλαν σε βαθιά καταστολή μέχρι το τέλος του Οκτωβρίου, περίπου.

Σαν να μην έφτανε η σοβαρότητα της ασθένειας μου η νοσηλεία μου δεν ήταν καθόλου ομαλή και κατά τη διάρκεια της νοσηλείας μου είχα πάρα πολλές επιπλοκές: δευτερεύων ανεύρυσμα, εμβολή στα πνευμόνια μου, πυρετός που δεν έπεφτε με τίποτα και λοιπά. Επιπλέον μπήκα στο χειρουργείο πολλές φορές.

1/11/2007
Η ημέρα που ξύπνησα!

8/11/2007
Το πρώτο "πάρτυ" μιας και τότε ξαναμίλησα μετά από δύο ημέρες. Ήταν ανήμερα των ταξιαρχών και οι γονείς μου έκαναν "τάμα". Την επόμενη χρονιά να πάμε στην Λέσβο γιατί εκεί οι Ταξιάρχες έχουν την τιμητική τους. Πράγματι πήγαμε και ήταν ενδιαφέρουσα εμπειρία αλλά εντελώς άσχετη με το παρόν post.

21/11/2007
Επιτέλους βγήκα από την εντατική μονάδα του Νοσοκομείου και πήγα σε θάλαμο.

21/12/2007
Η ημέρα της μεγάλης εξόδου! Μετά από 3.5 μήνες νοσηλείας πήρα το πράσινο φως να βγω από το νοσοκομείο.
Η έξοδος μου από το νοσοκομείο δεν σήμανε ο τέλος των περιπετειών μου. Εξ' αιτίας της μακράς νοσηλείας μου δεν μπορούσα να ελέγξω την αφόδεψη μου καθώς και την ούρηση μου. Μάλιστα για μεγάλο διάστημα "φορούσα" καθετήρα. Απίστευτη φρίκη! Σας εύχομαι να μην αποκτήσετε ποτέ αυτή την "εμπειρία". Χωριστά από τις ουρολοιμώξεις που μου προκάλεσε ο καθετήρας. Πράγματι πήγαινα στην τουαλέτα συνέχεια και δεν έβγαινε τίποτα. Ευτυχώς μετά από ένα - δύο μήνες η μητέρα μου πήρε την απόφαση και μου τον έβγαλε! Ας είναι καλά η γυναίκα!

Το εχω πει πολλές φορές και το ξαναλέω: ήμουνα τυχερός! Κανονικά σε περιπτώσεις σαν την δικιά μου μετά την πολύμηνη νοσηλεία ο ασθενής πηγαίνει σε κέντρο αποκατάστασης, εγώ όμως πήγα απ' ευθείας σπίτι μου. Μάλιστα πήγα σπίτι μου όρθιος, χωρίς αναπηρικό καροτσάκι, πατερίτσα ή "Πι". Το ωραίο είναι πως η μητέρα μου είχε ζητήσει από δύο φίλους μου να την βοηθήσουν επειδή στο γκαράζ μας έχει δύο σκαλοπάτια. Τελικά ούτε οι φίλοι χρειάστηκαν, ανέβηκα τα σκαλοπάτια μόνος μου :)

Σε κάθε περίπτωση ήμουνα ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ τυχερός και είμαι υπερβολικά ευγνώμων στον Κωστή, στον MD Σουγιουτζόγλου (ο κύριος γιατρός που ανέλαβε τα νοσηλευτικά μου), στους άλλους γιατρούς και τους νοσηλευτές του νοσοκομείου, καθώς και στους φίλους μου που μου συμπαραστάθηκαν σε όλη τη διάρκεια της αποθεραπείας μου...
*1ον το ΕΚΑΒ μπορεί να μεταφέρει ασθενείς μόνο σε κρατικά νοσοκομεία, 2ον πολλοί φίλοι του Κωστή δουλεύουν στο ΥΓΕΙΑ το οποίο βρίσκεται δίπλα στο ΚΑΤ οπότε η επιλογή του ΚΑΤ ήταν μονόδρομος...

Υ.Γ. Δεν είχα αποθηκεύσει το πρόχειρο κείμενο στον Blogger και μιας και είμαι σε διακοπές δεν μπορούσα να το περάσω μιας και τα ίνερνετ καφέ δεν με άφηναν να βάλω το USB Stick μου. Ευτυχώς το είχα στείλει σε διάφορους φίλους μου και χάρη στον Μάρκο Ντενατμάρο το βρήκα :)

Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2009

Το Μακεδονικό και ο Asterix

Υποθέτω πως οι περισσότεροι γνωρίζετε τα κόμικς Asterix1 όπου χάρη σε μία μαγική συνταγή οι Γαλάτες του χωριού έχουν υπερφυσικές δυνάμεις και κερδίζουν τις πολυάριθμες λεγεώνες των Ρωμαίων. Κάπως έτσι παρομοιάζω τη στάση των Ελλήνων για την ονομασία των Βόρειων γειτόνων μας ή αλλίως των ακατανόμαστων2.

Όλη ΜΑ ΟΛΗ, η ανθρωπότητα αποκαλεί αυτή τη χώρα Μακεδονία (σκέτη χωρίς γεωγραφικό ή άλλο προσδιορισμό), εκτός από... ναι εκτός από... εμάς τους Έλληνες.

Φαίνεται πως η ΝΔ διαθέτει το μαγικό φίλτρο και για αυτό τον λόγο ο Καραμανλής ξαναέκανε υπουργό τον Μακεδονομάχο Σαμαρά και κρατάει σε καίριες θέσεις τους άλλους, όπως τον Ψωμιάδη.

Σίγουρα όμως, και δυστυχώς, η υπόθεση δεν ξεχάστηκε μετά από 10 χρόνια, όπως είχε δηλώσει ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης μιας και πολλοί ζούνε πλουσιοπάραχα πουλάντας Ελληνισμό. Το τραγικό είναι πως ανεξάρτητα από την έκβαση της υπόθεσης αυτοί δεν θα χάσουν.

Δεν πιστεύω πως το γεγονός ότι είμαστε μέρος των Βαλκανίων είναι αρκετή δικαιολογία για τον εθνικισμό μιας και εδώ και 28 χρόνια είμαστε και μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Τραγικότεροι από όλους είναι οι φανατικοί οπαδοί των ομάδων της Θεσσαλονίκης, φυσικά δεν περίμενα από φανατικούς οπαδούς κάτι καλύτερο, οι οποίοι μέχρι το 1990 όταν κέρδιζαν τις ομάδες της νότιας Ελλάδας φώναζαν: “Έτσι γαμάει η Βουλγαρία”. Ξαφνικά το 1990 κατάλαβαν, όπως όλοι οι Έλληνες άλλωστε, πως δίπλα στην περιοχή τους υπάρχει μία χώρα που ονομάζεται Μακεδονία. Μπορεί να είναι ανούσιο να ασχολούμαι με τους άγριους των γηπέδων περισσότερο αλλά αυτοαποκαλούν τη Θεσσαλονίκη: Salonica3. Salonica ονομάζεται η Θεσσαλονίκη από τους Εβραίους οι οποίοι ήταν η μεγαλύτερη μειονότητα της πόλης όταν μπήκε ο Ελληνικός στρατός το 1912. Τον Ιούνιο είχα πάει στη Θεσσαλονίκη και έψαξα να βρω αν έχουν μείνει Εβραϊκά μνημεία. Η εθνοκάθαρση είναι, δυστυχώς, σχεδόν 100% πετυχημένη μιας και αν εξαιρέσουμε μία συναγωγή και ένα μουσείο δεν βρήκα τίποτε άλλο.

Πρωτείνω σε όλους να διαβάσουν το βιβλίο:Salonica, City of Ghosts: Christians, Muslims and Jews 1430-1950 του Mark Mazower. Είμαι σίγουρος πως ο Ψωμιάδης είναι ικανός να το κάψει στη πλατεία Αριστοτέλους.

Υ.Γ. Για να πω και το κομματικό μου παράπονο: Το 1996 ο Μιχάλης Τρεμόπουλος, επικεφαλής της ευρωλίστας των Οικολόγων Πράσινων, είχε κάνει την εξής πρόταση: ο δρόμος στη Θεσσαλονίκη που περνάει μπροστά από το σπίτι που γεννήθηκε ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ να ξαναονομαστεί Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ και αντίστοιχα στη Πόλη να ονομαστεί ένας δρόμος Ελ. Βενιζέλος ο οποίος μάλιστα είχε πρωτείνει τον Κεμάλ για Νόμπελ ειρήνης. Δυστυχώς οι γνωστοί-άγνωστοι είδαν ότι ανεβαίναμε στις δημοσκοπήσεις και μας χτύπησαν με αυτό το θέμα. Μπροστάρης των Ελληναράδων ήταν η φυλλάδα espresso...

Υ.Γ.2 και σημαντικότερο: Η Μαλακία στην Ελλάδα δεν έχει όριο!Τον Ιούλιο χρησιμοποίησα την Εγνατία Οδό και σε μία πινακίδα έγραφε: Σκόπια. Δεν μπορώ και δεν θέλω άλλωστε να φανταστώ τους καημένους τουρίστες που θα ψάχνουν στους χάρτες τους για αυτή τη χώρα. Αυτό το σημείο είναι πολύ σημαντικό μιας και η επίσημη ονομασία των βόρειων γειτόνων μας είναι: Former Yugoslav Republic of Macedonia ή αλλιώς FYROM... Το σημειώνω για να μην λέμε μετά πως εμείς σεβόμαστε τις διεθνείς συνθήκες ενώ οι άλλοι όχι.

Υ.Γ.3 και ίσως το σημαντικότερο: Μήπως θά έπρεπε πρώτα να πείσουμε την ανθρωπότητα πως ονομαζόμαστε Έλληνες και όχι Γραικοί μιας και τα περισσότερα έθνη αυτού του πλανήτη μας αποκαλούν Γραικούς. Παραθέτω πως μας αποκαλούν σε διάφορες γλώσσες, όπως τις έχει η wikipedia στο λεκτικό "Greeks":
[[ar:يونانيون]]
[[an:Griegos]]
[[az:Yunanlar]]
[[bg:Гърци]]
[[cs:Řekové]]
[[da:Grækerne]]
[[de:Griechen]]
[[el:Έλληνες]]
[[eo:Grekoj]]
[[fr:Grecs]]
[[fy:Griken]]
[[ko:그리스인]]
[[hr:Grci]]
[[id:Bangsa Yunani]]
[[it:Greci]]
[[he:יוונים]]
[[ka:ბერძნები]]
[[la:Graeci]]
[[lv:Grieķi]]
[[mk:Грци]]
[[ml:യവനന്‍]]
[[ms:Orang Greek]]
[[nl:Grieken]]
[[ja:ギリシャ人]]
[[no:Grekere]]
[[pl:Grecy]]
[[pt:Gregos]]
[[ru:Греки]]
[[sk:Gréci]]
[[sl:Grki]]
[[sr:Грци]]
[[fi:Kreikkalaiset]]
[[sv:Greker]]
[[tr:Yunanlar]]

1. Θέλω να σημειώσω πως τα Asterix είναι Βελγικά και όχι Γαλλικά όπως πιστεύουν πολλοί. Άλλωστε οι Βέλγοι έχουν τεράστια παράδοση στα κόμιξ.
2. Τον πετυχημένο χαρακτηρισμό τον άκουσα στο συνέδριο των Οικολόγων Πράσινων.
3. Δεν ξέρω αν το κάνουν ακόμα μιας και στην ηλικεία μου, 36 χρονών, είναι ανούσιο να ασχολούμαι με τα αθλητικά και δεν έχω όρεξη να το ψάξω.

Δευτέρα 31 Αυγούστου 2009

30 Αυγούστου 2009 – 1939

Την Κυριακή 30 Αυγούστου 2007 συπληρώθηκαν 70 χρόνια από την έναρξη του φονικότερου πολέμου στην ιστορία της ανθρωπότητας, του Β' Παγκόσμιου Πολέμου. Όπως θα γνωρίζετε σε αυτόν τον πόλεμο πέθαναν περίπου 50 εκατομμύρια συνάνθρωποι μας. Έξι εκατομμύρια από αυτούς πέθαναν στις χειρότερες συνθήκες που έχει εφεύρει η ανθρωπότητα: στους θάλαμους αερίων των Ναζί. Υπενθημίζω πως στους θάλαμους αερίων οι Ναζί εκτέλεσαν: Εβραίους, ομοφυλόφιλους, ΑΜΕΑ καθώς και Κομμουνιστές.

Μετά το τέλος του Πολέμου οι Δυτικές χώρες αποφάσισαν να μην ξαναγίνει τετοια φρίκη οπότε έκαναν την ακόλουθη, απαραίτητη, κάθαρση: Έβαλαν στο περιθώριο ανθρώπους ή ομάδες που υποστηρίζουν τις εμμετικές θεωρίες των Ναζί.

Δυστυχώς στις πρώην Κομμουνιστικές χώρες έφτιαξαν το ακόλουθο παραμύθι: πως χάρη στις θυσίες του Σοβιετικού λαού έχασαν οι Ναζί τον πόλεμο. Πράγματι οι Σοβιετικοί βοήθησαν τα μάλα στην ήττα των Ναζί αλλά οι Κομμουνιστες “ξέχασαν” τη συμφωνία Μολότωφ – Ρίνεντροπ. Για αυτό το γεγονός έχω γράψει σχετικό ποστ (23 Αυγούστου).

Δυστυχώς η επιλεκτική μνήμη είναι ένα αρνητικό χαρακτηριστικό όλων των ανθρώπων.

Σχετικοί σύνδεσμοι από το ίντερνετ:
World War II
WORLD WAR II | The Outbreak of War
Poland remembers World War start
Watching the start of World War II
Dame Vera Lynn re-enters charts
Η ιστορία του Sir Nicholas:Czech evacuees thank their saviour, ο οποίος έσωσε πολλά παιδιά από την Τσεχοσλοβακία.

Μία ιστορία του Rochus Misch ο οποίος διετέλεσε μπρόβο, κούριερ και τηλεφωνητής για τον Χίτλερ: I was in Hitler's bunker of death.

Πέμπτη 27 Αυγούστου 2009

Που πας ρε Καραμήτρο;

Στον Blogger γράφω με το πραγματικό μου όνομα, αν κάνω καλά ή όχι δεν το γνωρίζω αλλά δεν είναι το θέμα το κείμενου μου. Την πρώτη φορά που άκουσα αυτή τη πρόταση ήταν από μία κασσέτα του Χάρρυ Κλυνν1 και γέλασα. Στη συνέχεια γύρισα στην Ελλάδα και την άκουγα συνέχεια, κάτι που γίνεται ακόμα και τώρα. Τότε άρχισα να θύγομαι μιας και η πρόταση σημαίνει: Που πα ρε Βλάχο, προσπερνάω το ρατσιστικό υποννούμενο, άλλωστε δεν μπορώ να μαλώσω με Χ εκατομμύρια Έλληνες που χρησιμοποιούν αυτή τη πρόταση.

Πλέον δεν με πειράζει και πολλές φορές όταν με συστήνω σε κάποιον λέω: Γιάννης Καραμήτρος, αν έχετε ακούσει τη πρόταση που πας ρε Καραμήτρο, αναφέρονται σε εμένα. Προφανώς και με τέτοιο επίθετο είμαι Βλάχος και δεν με νοιάζει.

Κυριακή 23 Αυγούστου 2009

23 Αυγούστου.

Σήμερα συμπληρώνονται 70 χρόνια από την υπογραφή της συνθήκης Γιοάχιμ φον Ρίμπεντροπ-Μολότωφ η οποία, δυστυχώς, εχει ξεχαστεί. Η Συνθήκη υπογράφηκε στις 23 Αυγούστου του 1939 η συνθήκη αυτή ονομάζεται και: Γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο μη Επίθεσης.

Η συνθήκη ήταν απλή, με ή χωρίς εισαγωγικά. Η Ναζιστική Γερμανία και η Σταλινική ΕΣΣΔ συμφώνησαν να χωρίσουν την
Ευρωπαϊκή ήπειρομεταξύ τους. Οι Ναζί θα έπαιρναν το Δυτικό της κομμάτι και οι Σοβιετικοί το Ανατολικό. Η Συνθήκη ήταν αρχικά απόλυτα επιτυχής, δυστυχώς. Η ΕΣΣΔ κατέλαβε τις 3 Βαλτικές χώρες, τη Φινλανδία και τη μισή Πωλωνία. Αντίστοιχα οι Ναζί κατέλεβαν την υπόλοιπη Ευρώπη. Στην πορεία, όμως, ο Χίτλερ άλλαξε γνώμη και επιτέθηκε στην ΕΣΣΔ.

Το τραγικό είναι πως οι Κομμουνιστές “ξέχασαν”1 τη συνθήκη και πλέον αυτοπαρουσιάζονται σαν αυτοί που κέρδισαν τον Ναζισμό. Δεν αμφισβητώ πως η ΕΣΣΔ υπέφερε τον μεγαλύτερο αριθμό θυμάτων στον Β'_Παγκόσμιο_Πόλεμο και προσπερνάω πως αυτή ήταν η επιλογή του Στάλιν αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε την πραγματική ιστορία, πόσο μάλλον που ο Ρεβιζιονισμός είναι από τα μεγαλύτερα εγκλήματα που μπορεί να πράξει η Ανθρωπότητα.

Υ.Γ. Στις 3 Ιουλίου 2009ο ΟΑΣΕ αποφάσισε να ορίσει την 23 Αυγούστου “ημέρα μνήμης του Ναζισμού και του Σταλινισμού”.

Υ.Γ.2 το σχετικό άρθρο από το BBC: Viewpoint: The Nazi-Soviet Pact

Πέμπτη 20 Αυγούστου 2009

Αστική Τάξη.

Ένα από τα μεγαλύτερα, αν όχι το μεγαλύτερο, έλλειμα της χώρας είναι η έλλειψη της Αστική τάξη. Δυστυχώς η χώρα μας δεν γνώρισε τη Βιομηχανική επανάσταση χάρη στην οποία δημιουργήθηκε αυτή η κοινωνική Τάξη. Είμαι σχεδόν απόλυτος σε αυτό το θέμα μιας και ζω σε μία από τις ακριβότερες περιοχές της Ελλάδας (Κεφαλάρι Αττικής) και δεν βλέπω Αστούς.

Το ΚΚΕ φωνάζει εναντίων μίας τάξης που δεν υπάρχει. Θα μου πείτε όταν μία βουλευτής αυτού το κόμματος εμφανίζεται στα τηλέπαράθυρα με σταυρό τι ψάχνω; Το μόνο που έχω να πω είναι πως λυπάμαι τον Καρλ Μαρξ (όπου και αν βρίσκεται) μιας και μία Βουλευτής ενός κόμματος που λέει πως εμπνέεται από αυτόν ιδεολογικά έχει Χριστιανούς σαν μέλη του και μάλιστα προβεβλημένα.

Δευτέρα 17 Αυγούστου 2009

Woodstock

Ένα από τα αγαπημένα μου αποφθέγδατα είναι πως η ανθρωπότητα γνώρισε έναν αιώνα και μία δεκαετία, το ξέρω πολύ καλά πως αυτή η πρόταση είναι υπερβολική αλλά δεν είναι το θέμα του ποστ μου.

Ο Αιώνας είναι ο 18ος με τις 2.5 επαναστάσεις που “γέννησαν” την ανθρωπότητα:
1.τη Γαλλικά η οποία μας* έδωσε πολιτκα δικαιώματα
2.τη βιομηχανική, η οποία διέλυσε τις συντεχνίες και μας απελευθέρωσε επαγγελματικά
2.5 Την Αμερικανική, η οποία μπορεί να θεωρηθεί ότι έβαλε σε εφαρμογή τα αποτελέσματα των δύο προηγούμενων. Σαν άνθρωπος χρωστάω περισσότερα στην Αμερικανική επανάσταση παρά στην Ελληνική μιας και η δεύτερη ήταν μία εθνική επανάσταση, άρα όπως όλες οι εθνικές επαναστάσεις έχουν θετικά αποτελέσματα μόνο σε ένα έθνος.

Η δεκαετία στη οποία αναφέρομαι στην εισαγωγή είναι η δεκαετία του 60, η οποία τόσο στην Δυτική Ευρώπη όσο ειδικότερα στις ΗΠΑ προκάλεσε την κοινωνική επανάσταση απελευθερόνοντας τα καταπιεστικά ήθη είτε αυτά αφορουν το σεξ και τον έρωτα είτε τις σχέσεις των ανθρώπων γενικότερα. Το χαρακτηριστικότερο γεγονός αυτής της δεκαετίας είναι η συναυλία του Woodstock η οποία έγινε τον Αύγουστο του 1969 στην ομόνυμη κοινότητα της πολιτειάς της Νέας Υόρκης. Σε αυτή τη συναυλια πήραν μέρος όλα τα μεγαλα ονόματα της εποχής: Jimmy Hendrix, Jefferson Airplane, Joan Baez, The Who, Ten Years After και πάρα πολλοί άλλοι. Θα έλεγα πως είναι τραγικό το γεγονός ότι 40 χρόνια μετά μερικοί από αυτούς συνεχίζουν να κάνουν περιοδίες μιας και αντιβαίνει στο κλίμα του Woodstock αλλά το Ε της Ελευθεροτυπίας νούμερο 957 είχε αφιέρωμα στο Woodstock και λέει πως πολλοί από αυτούς συνεχίζουν και κάνουν συναυλίες με πολιτικό μύνημα: Ενάντια στον πόλεμο του Ιράκ, για να ενισχύσουν τα θύματα του τυφώνα Κατρίνα κλπ.

Προτεινόμενα Links: www.Woodstock.com. Ίσως είναι τραγικό που ο επίσημος ιστοτόπος του Woodstock να έχει καταλυξη .com αλλά μπορεί να είναι και σημάδι της εποχής μας.

* με τη λέξη μας εννοώ την ανθρωπότητα στο σύνολο της.