Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2009

2 χρόνια μετά...

2 Χρόνια μετά...
Σήμερα, 9/9/2009 συμπληρώνονται δύο χρόνια από το σοβαρότερο πρόβλημα υγείας που είχα μέχρι σήμερα: Το ανεύρυσμα στον εγκέφαλο.
Ας αρχίσω με τα ποιο βαρετά δηλαδή τα ιατρικά: Το ανεύρυσμα είναι μία ελλατωματική φλέβα η οποία μπορεί να βρίσκεται οπουδήποτε στον οργανισμό. Όπως θα καταλάβατε από την εισαγωγή, στην δικιά μου περίπτωση το ανεύρυσμα βρισκόταν στον εγκέφαλο.
Εγώ, όπως και οι περισσότεροι ασθενείς ανευρυσμάτων, αγνοούσα την ύπαρξη του ανευρύσματος και το έμαθα με τον ποιο "αποτελεσματικό" τρόπο, δηλαδή με τη ρήξη του...

Ας πάρω τα πράγματα από την αρχή. Αυτό που θυμάμαι είναι ήμουνα στη παραλία της Καλαμάτας και πως βγαίνοντας από τη θάλασσα και πηγαίνοντας να ξαπλώσω στην παραλία, σκύβω και νοιώθω μία ζαλάδα. Το μόνο που πρόλαβα να πω και να κάνω ήταν να πω στη Dr Παύλου "ζαλίζομαι!". Από αυτό το σημείο και μετά ότι ξέρω μου το έχουν πει συγγενείς και φίλοι.

Με το που έπεσα "ξερός" πλάκωσαν επάνω μου διάφοροι παρευρισκόμενοι και αρχίσανε τις "συμβουλές": "κάνε αυτό" και "κάνε το άλλο". Ανάμεσα στις "συμβουλές" που έδωσαν ήταν και η εξής: "Σήκωσε ψηλά τα πόδια του για να πάει αίμα στον εγκέφαλο". Δεδομένου ότι εκείνη τη στιγμή αιμορραγούσα στον εγκέφαλο όλοι μπορούν να φανταστούν πως αυτό ήταν το τελευταίο πράγμα που χρειαζόμουνα. Ήμουνα τυχερός, όπως άλλωστε τυχερός ήμουνα σε όλη τη διάρκεια της ασθένειας μου, γιατί εκείνη την περίοδο στο ξενοδοχείο που βρισκόμουνα διεξαγόταν ένα ιατρικό συνέδριο και έτυχε μία γιατρός να παρακολουθήσει τη σκηνή και να πει στην φίλη με την οποία βρισκόμουνα: "Μην τους ακούς, το μόνο που χρειάζεται είναι οξυγόνο", ευτυχώς το ξενοδοχείο ήταν κυριλέ και είχαν φιάλη με οξυγόνο. Έτσι σώθηκα αρχικά.
Παράλληλα η κοπέλα με την οποία βρισκόμουνα είχε την σωστή έμπνευση και αντί να τηλεφωνήσει στους γονείς μου τηλεφώνησε σε ένα ξάδελφο που είναι γιατρός και μάλιστα πολύ καλός. Δεύτερη τύχη... Ο Κωστής "αγχώθηκε" και κανόνισε τα σχετικά με την νοσηλεία μου: Μεταφορά στο νοσοκομείο της πόλης και βασικές εξετάσεις, στην συνέχεια μεταφορά στην Αθήνα και στο ΚΑΤ*. Εκεί είχε κανονιστεί να με παραλάβει ασθενοφόρο του ΥΓΕΙΑ και να με μεταφέρει σε αυτό. Με έβαλαν σε βαθιά καταστολή μέχρι το τέλος του Οκτωβρίου, περίπου.

Σαν να μην έφτανε η σοβαρότητα της ασθένειας μου η νοσηλεία μου δεν ήταν καθόλου ομαλή και κατά τη διάρκεια της νοσηλείας μου είχα πάρα πολλές επιπλοκές: δευτερεύων ανεύρυσμα, εμβολή στα πνευμόνια μου, πυρετός που δεν έπεφτε με τίποτα και λοιπά. Επιπλέον μπήκα στο χειρουργείο πολλές φορές.

1/11/2007
Η ημέρα που ξύπνησα!

8/11/2007
Το πρώτο "πάρτυ" μιας και τότε ξαναμίλησα μετά από δύο ημέρες. Ήταν ανήμερα των ταξιαρχών και οι γονείς μου έκαναν "τάμα". Την επόμενη χρονιά να πάμε στην Λέσβο γιατί εκεί οι Ταξιάρχες έχουν την τιμητική τους. Πράγματι πήγαμε και ήταν ενδιαφέρουσα εμπειρία αλλά εντελώς άσχετη με το παρόν post.

21/11/2007
Επιτέλους βγήκα από την εντατική μονάδα του Νοσοκομείου και πήγα σε θάλαμο.

21/12/2007
Η ημέρα της μεγάλης εξόδου! Μετά από 3.5 μήνες νοσηλείας πήρα το πράσινο φως να βγω από το νοσοκομείο.
Η έξοδος μου από το νοσοκομείο δεν σήμανε ο τέλος των περιπετειών μου. Εξ' αιτίας της μακράς νοσηλείας μου δεν μπορούσα να ελέγξω την αφόδεψη μου καθώς και την ούρηση μου. Μάλιστα για μεγάλο διάστημα "φορούσα" καθετήρα. Απίστευτη φρίκη! Σας εύχομαι να μην αποκτήσετε ποτέ αυτή την "εμπειρία". Χωριστά από τις ουρολοιμώξεις που μου προκάλεσε ο καθετήρας. Πράγματι πήγαινα στην τουαλέτα συνέχεια και δεν έβγαινε τίποτα. Ευτυχώς μετά από ένα - δύο μήνες η μητέρα μου πήρε την απόφαση και μου τον έβγαλε! Ας είναι καλά η γυναίκα!

Το εχω πει πολλές φορές και το ξαναλέω: ήμουνα τυχερός! Κανονικά σε περιπτώσεις σαν την δικιά μου μετά την πολύμηνη νοσηλεία ο ασθενής πηγαίνει σε κέντρο αποκατάστασης, εγώ όμως πήγα απ' ευθείας σπίτι μου. Μάλιστα πήγα σπίτι μου όρθιος, χωρίς αναπηρικό καροτσάκι, πατερίτσα ή "Πι". Το ωραίο είναι πως η μητέρα μου είχε ζητήσει από δύο φίλους μου να την βοηθήσουν επειδή στο γκαράζ μας έχει δύο σκαλοπάτια. Τελικά ούτε οι φίλοι χρειάστηκαν, ανέβηκα τα σκαλοπάτια μόνος μου :)

Σε κάθε περίπτωση ήμουνα ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ τυχερός και είμαι υπερβολικά ευγνώμων στον Κωστή, στον MD Σουγιουτζόγλου (ο κύριος γιατρός που ανέλαβε τα νοσηλευτικά μου), στους άλλους γιατρούς και τους νοσηλευτές του νοσοκομείου, καθώς και στους φίλους μου που μου συμπαραστάθηκαν σε όλη τη διάρκεια της αποθεραπείας μου...
*1ον το ΕΚΑΒ μπορεί να μεταφέρει ασθενείς μόνο σε κρατικά νοσοκομεία, 2ον πολλοί φίλοι του Κωστή δουλεύουν στο ΥΓΕΙΑ το οποίο βρίσκεται δίπλα στο ΚΑΤ οπότε η επιλογή του ΚΑΤ ήταν μονόδρομος...

Υ.Γ. Δεν είχα αποθηκεύσει το πρόχειρο κείμενο στον Blogger και μιας και είμαι σε διακοπές δεν μπορούσα να το περάσω μιας και τα ίνερνετ καφέ δεν με άφηναν να βάλω το USB Stick μου. Ευτυχώς το είχα στείλει σε διάφορους φίλους μου και χάρη στον Μάρκο Ντενατμάρο το βρήκα :)

54 σχόλια:

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

Τα επετειακά ποστς μου για το ανεύρυσμα πάνε να γίνουν "καταραμένα". Πέρυσι ήμουνα Βρυξέλλες και δεν είχα υπολογιστή με Ελληνικά, φέτος βρίσκομαι στη Λέσβο και ένας φίλος μου δεν είχε ίντερνετ στο γραφείο του και δεν μπόρεσα να κατεβάσω το αρχείο που είχα γράψει...

Έτσι όπως πάει
θα γίνω προληπτικός :P

Όπως λέω και στο κείμενο το σημαντικότερο είναι πως είμαι ζωντανός. Μπροστά σε αυτό όλα τα άλλα είναι λεπτομέριες.

BUTTERFLY είπε...

Πραγματικα! Αυτο ειναι το πιο σημαντικο απο ολα!!!!! Μακαρι να ηταν η τελευταια σου περιπετεια υγειας!

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

Σε ευχαριστώ πολύ αλλά όλοι ξέρουμε πως αυτό είναι αδύνατον.

Laplace είπε...

ευχομαι απο εδω κ περα η ζωη να μην σου φυλαει αλλες δυσαρεστες εκπληξεις
οντως ειναι σημαντικη επέτειος..

ολα να πανε καλα απο εδω κ περα

καλο απογευμα!

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

Σε ευχαριστώ και σου ανταποδίδω τις ευχές σου.

Meropi είπε...

Γιάννη μου,
όταν πρωτομπήκα στην μπλογκόσφαιρα έμαθα για την περιπέτεια σου αυτή από τον κοινό μας @φίλο Doctor. Επισκέφτηκα το παλιό σου μπλογκ και σου άφησα διάφορα μηνύματα και ευχές. Το τελευταίο σου ποστ ήταν ένα με κάτι αδέσποτα σκυλιά. Θυμάσαι. Το ποστ αυτό μάζεψε καμιά 300ρια σχόλια!!!
Σου εύχομαι Γιάννη μου, να είσαι γερός και δυνατός μέχρι τα βαθιά γεράματα. Και να σου ξανάρθει η όσφρηση. Αλλά και να μη σου ξανάρθει, μη νοιάζεσαι. Δεν είναι σπουδαίο. Καλό σου βράδυ.

kariatida62 είπε...

ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΛΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙΣ ΤΑ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΟΒΑΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ ΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΣ!
ΜΙΑ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΟΥ ...ΞΑΝΑΓΕΝΝΗΘΗΚΕΣ!
ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ ΕΥΧΕΣ ΝΑΣΑΙ ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΓΕΡΟΣ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟΣ ΣΑΝ ΤΑ ΨΗΛΑ ΒΟΥΝΑ!!!

Τα σπορτέξ είπε...

Πρωτα απ ολα να εισαι παντα υγιης με οσο γινεται λιγοτερες δυσαρεστες εκπληξεις.

Δευτερον, μηπως εισαι λιγακι τυχερος με το θεμα της οσφρησης και δεν ειναι κουσουρι; Δε γνωριζω που μενεις αλλα εγω μενω σε μια πολη που μονο ασχημα μυριζει πια. Την Αθηνα.


Θα μου πεις , γιατι δε φευγεις τοτε; Ελα ντε...

Στο θεμα μας... να σαι παντα καλα.

Σοφία είπε...

Σου εύχομαι πολλές, πάρα πολλές ακόμα τέτοιες επετείους - με ή χωρίς τεχνικά προβλήματα!

glam είπε...

Πέρασαν κιόλας 2 χρόνια.....σαν χθες ήταν...

Να είσαι πάντα καλά.

ManBlogg είπε...

Γιάννη τι περιπέτεια και αυτή! Είναι απολύτως φυσιολογικό να γιορτάζεις 2 φορές γενέθλια το χρόνο.
Να είσαι καλά!

kopria είπε...

Αφού ήταν περαστικό όλα καλά. Να είσαι πάντα υγιής.

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

@kariatida62
Σε ευχαριστώ για τις ευχές σου.

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

@ΤΡΕΧΑΛΑΚΗΣ
Σε ευχαριστώ και εσένα. Μπορεί να ζω και εγώ στην Αθήνα αλλά προφανώς για να έχει ο άνθρωπος την όσφρηση σημαίνει πως είναι χρήσιμη.

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

@Σοφία
Σε ευχαριστώ.

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

@glam
Πόσο μάλλον για εμένα που το μεγαλύτερο μέρος του 2008 το πέρασα σαν UFO :)

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

@ManBlogg
Όχι τα "κανονικά" μου γενέθλεια δεν τα γιορτάζω πόσο μάλλον που μία μέρα μετά είναι τα γενέθλεια του ανηψιού μου οπότε προηγείται...

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

@Polykarpos
Σε ευχαριστώ.

Ανώνυμος είπε...

αυτοι που δεν διαμαρτύρονται ειναι αυτοι που εχουν περασει τα πιο δυσκολα. οι υπολοιποι διαμαρτυρόμαστε. νομιζω.

να εισαι καλά Ιωάννη :)

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

Σε ευχαριστώ για τις ευχές αλλά δεν ξέρω αν ισχύει αυτό που λες.

Θράσος είπε...

Ελπίζω να σου πάνε όλα καλά!!!Welcome back

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Γιάννη μου εύχομαι να μην ξαναρρωστήσεις ποτέ!
Την καλησπέρα μου

NdN είπε...

Γιάννη περαστικά και ελπίζω να πάνε όλα καλά από εδώ και πέρα!

Dormammu είπε...

Δύο χρόνια κιόλας λοιπόν... Τα χειρότερα είναι πίσω. Χαίρομαι που είσαι μαζί μας και μακάρι να μην χρειαστεί να ανησυχήσεις για τίποτα πλέον.

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

@Θράσος
Ευχαριστώ.

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

@Ασκαρδαμυκτί
Αυτό που λες είναι αδύνατο αλλά σε ευχαριστώ.

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

@NdN
Σε ευχαριστώ και σου ανταποδίνω τις ευχές σου.

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

@Dormammu
Σε ευχαριστώ αλλά όσον αφορά την ανησυχία μου, ώρες-ώρες είμαι πολύ αναίσθητος. Δηλαδή αγχώνομαι με βλακείες και όχι με τα σοβαρότερα πράγματα...

Ανώνυμος είπε...

Με τόσες ευχές που είχες μαζέψει όταν αρρώστησες ήταν αδύνατον να μη γίνεις καλά.
Και με αυτές τις επετειακές ευχές που σου στέλνομε από καρδιάς μη φοβάσαι τίποτα.
Όσο για την απώλεια της όσφρησης μη δίνεις σημασία, γιατί μέσα σε τόση βρωμιά που ζούμε και κινούμαστε καμιά φορά αυτό ίσως και να θεωρείται προτέρημα!

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

Δεν είμαι προληπτικός οπότε τις ευχές τις ακούω "βερεσέ". Δεν είμαι ούτε αχάριστος αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ζούμε στον γεωγραφικό χώρο που γέννησε τον Ορθολογισμό...

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

Όποιος ξαναμπήκε στην αρχική σελίδα θα είδε πως άλλαξα το κείμενο. Το βρήκα και το έβαλα :)

KitsosMitsos είπε...

Περαστικά και αγύριστα να'ναι όλα αυτά. Γιατί σε όλους μας μπορεί να τύχουν. Έτσι, φαντάζομαι, μαθαίνεις να εκτιμάς και την ζωή ως το μεδούλι!
Να'σαι πάντα καλά, εύχομαι.

Manya Maratou είπε...

άειντε χιλιόχρονος- ας είναι το χειρότερο αυτό που πέρασε. να περνας καλα

Manya Maratou είπε...

υγ ειδα σχόλιό σου σε ποστ του δεκ 2008 στο σαυραστορυ μάλλον δεν είδες την ημερομηνία. πάντως απάντησα

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

Θέλω να σημειώσω πως η έλλειψη όσφρησης δεν είναι τόσο μικρό πράγμα μιας και δεν μπορώ να γίνω εθελοντής δασοπυροσβέστης κάτι που είναι επίκαιρο μετά τις τελευταίες πυρκαγιές στην Αττική.

Φυσικά δεν είμαι αχάριστος μιας και κανονικά έπρεπε να βρισκόμουνα στον άλλο κόσμο...

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

KitsosMitsos
Ναι έχεις δίκαιο.

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

@Manya Maratou
Λίγο δύσκολο να με πετύχει κάτι χειρότερο γιατί το όνο χειρότερο είναι ο ... θάνατος :P

@Manya Maratou 2
Μην ανησυχείς μιας και δεν είχα προσέξει ότι το ποστ ήταν τόσο παλιό. Ίσως να φταίει το γεγονός ότι αναφέρονταν σε δέντρα και μετά την τελευταία πυρκαγιά της Αττικής...

Odysseas είπε...

Γιάννη εύχομαι να μην ξαναχρειαστείς την καλή σου τύχη για τα επόμενα 60-70 χρόνια! :-)

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

Μακάρι φίλε μου μακάρι και σου ανταπωδίδω τις ευχές :)

αντωνης είπε...

Να 'σαι παντα καλα, με την καλη τυχη διπλα σου.

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

Σε ευχαριστώ πολύ.

giant13 είπε...

Σιδερένιος για πάντα.
Γιάννη θυμάμαι το "ευχολόγιο" στο παλιό σου blog απ το οποίο ενημερωνόμασταν, μέσω φίλης, για την πορεία της υγείας σου.

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

"θυμάμαι το "ευχολόγιο"" Τι είναι το ευχολόγιο;

Σε ευχαριστώ για τις ευχές σου.

Ανώνυμος είπε...

Πάντα ακμαίος, αισιόδοξος και θετικός!!

αθεόφοβος είπε...

Το τι θα μας τύχει στην ζωή κανένας μας δεν το ξέρει.
Αυτό όμως που έχει σημασία είναι να το ξεπερνούμε,όπως εσύ, οπότε μετά είμαι σίγουρος ότι βλέπεις την ζωή με τελείως άλλο μάτι από πρίν.

Λόγω του προσωρινού, ελπίζω αποκλεισμού πρόσβασης στο ιστολόγιο μου, έφτιαξα ένα νέο μπλογκ που μπορείς να δείς στο http://atheofobos2.blogspot.com/ όπου και εξηγώ γιατί έγινε αυτό.
Το νέο μπλογκ θα αποτελέσει και την συνέχεια του προηγουμένου.

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

@ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΥΜΜΟΥΝΙ
Σε ευχαριστώ και σου ανταπωδίδω τις ευχές σου.

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

@αθεόφοβος
Προφανώς και κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να του συμβεί. Δυστυχώς δεν άλλαξα και πολλά πράγματα, ίσως γιατί όταν χαροπάλευα κοιμώμουνα οπότε δεν έχω συνείδηση της σοβαρότητας του προβλήματος μου.

Θα περάσω από το νέο σου μπλογκ.

Disposition21 είπε...

Πέρασαν κιόλας 2 χρόνια... Να είσαι καλά Γιάννη! Θυμάμαι πόσο πολύ χαιρόμουν κάθε φορά που μαθαίναμε κάποια θετική εξέλιξη :)

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

Σε ευχαριστώ πολύ, πότε θα ανεβάσεις κάνα ποστάκι;

giant13 είπε...

"θυμάμαι το "ευχολόγιο"" Τι είναι το ευχολόγιο;
------------------------

Τα σχόλια με τις ευχές των φίλων σου για ταχεία ανάρρωση.

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

Σωστά...
Ώρες-ώρες είμαι κουκουρούκου.

Xenia είπε...

συγκλονιστικα με το ποστ σου.
Πιο πολυ γιατι λιγο πριν απο εσενα στο Κατ (στο κεντρο αποκαταστασης)ημουν κι εγω εκει.
Οχι για προσωπικη ασθενεια αλλα για τον μπαμπα μου ο οποιος περασε παρα πολυ δυσκολα για ενα 6μηνο κι εμεις ζησαμε την περιπετεια του μαζι...

Στο κατ γνωρισα πολλα νεα παιδια που περασαν διαφορα με την υγεια τους και καποιοι ακομα περνανε...

Εχω δει τελειως διαφορετικα την ζωη κι αν ολοι μας μπορουσαμε να καταλαβουμε ποσο σημαντικη ειναι τοτε θα ζουσαμε χαρουμενοι και ευτυχισμενοι...

Σου ευχομαι ειλικρινα παρολο που δεν σε ξερω τα καλυτερα απο εδω και περα!!!

Unknown είπε...

και εγω ειχα την ιδια περιπετεια με τον ιωαννη κ εγω ειχα 2 ανευρισματα και χειρουργηθηκα εχω κιαλλο που ακομη ειναι μικρο δεν χειρουργειται προς το παρων ζω με φαρμακα 15 χαπια την ημερα παιρνω με φυσιοθεραπεια στα ποδια ,ωρες ωρες δεν δινει εντολη ο εγκεφαλος , δεν θυμαμαι λεξεις ,προβλημα ορασης ,προβλημα βαδισματος κλπ ολοι μου λενε οτι ειμαι τυχερη που ζω

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

@vaso koula
Η κατάστασή σου είναι πολύ χειρότερη από τη δικιά μου, βέβαια όπως μάλλον θα γνωρίζεις στις αρρώστιες μερικά πράγματα είναι σχετικά. Το σημαντικότερο είναι ότι πρώτον επέζησα και δεύτερον με τα λιγότερα προβλήματα που μπορούσα να είχα πάθει :)