Vogliamo anche noi uno Zapatero

Το Σάββατο 12 Μαϊου 2007 στη Ρώμη έγινε μία τεράστια διαδήλωση υπέρ της «παραδοσιακής» οικογένειας ή αλλιώς ενάντια στην πρόθεση της κεντροαριστερής κυβέρνησης της Ιταλίας να αναγνωρίσει τις σχέσεις, αλλά όχι το γάμο, ανάμεσα σε μη παντρεμένα ζευγάρια καθώς και στους ομοφυλόφιλους. Η συγκέντρωση είχε τεράστια επιτυχία και μπορεί να συγκέντρωσε 1 εκατομμύριο ανθρώπους. Σχετικό άρθρο από το BBC: 'Pro-family' groups rally in Rome.

Την ίδια ώρα και στην ίδια πόλη έγινε και μία αντί-διαδήλωση η οποία ήταν πολύ μικρότερη. Καθώς κοιτούσα τις εικόνες στη τηλεόραση μου τράβηξε την προσοχή ένα πανό. Το πανό έγραφε «Vogliamo anche noi uno Zapatero», δηλαδή «Θέλουμε και εμείς ένα Ζαπατέρο».

Ο Ζαπατέρο είναι ο σοσιαλδημοκράτης πρωθυπουργός της Ισπανίας και κέρδισε τις εκλογές σχεδόν τυχαία για την ακρίβεια ο κύριος λόγος την νίκης του ήταν η γκάφα που έκανε ο τότε Συντηριτικός Πρωθυπουργός της Ισπανίας να κατηγορίσει την ΕΤΑ για την βομβιστική επίθεση που έπλειξε την χώρα. Στην συνέχεια αποδείχτηκε ότι οι τρομοκράτες ήταν Ισλαμιστές και όχι οι Βάσκοι. Μία από τις προεκλογικές του υποσχέσεις ήταν και η αναγνώριση από το κράτος των γάμων ανθρώπων του ίδιου φύλου. Όταν εκλέχτηκε η συγκεκριμένη νομοθεσία ήταν μία από τις πρώτες που ψήφισε η κυβέρνηση του.

Και στην Ιταλία και στην Ισπανία η Καθολική εκκλησία είναι πολύ ισχυρή όπως αντίστοιχα πολύ ισχυρή είναι η Ορθόδοξη εκκλησία στην Ελλάδα. Στην Ισπανία ο πρωθυπουργός δεν δίστασε να πάει κόντρα στην εκκλησία και να ψηφίσει ένα νόμο χωρίς να υπολογίσει την αντίδραση της. Στην Ιταλία η κυβέρνηση δεν είναι το ίδιο θαρραλέα, ο αντίστοιχος νόμος είναι πολύ ποιο «light» και δεν έχει ψηφιστεί ακόμα. Στην Ελλάδα ο κ Παπανδρέου (ομοϊδεάτης του κ. Ζαπατέρο) από τότε που έγινε πρόεδρος του κόμματος του ψάλλει το «πιστεύω» μπροστά στις κάμερες σε κάθε εκκλησιαστική εορτή. Ακόμα χειρότερα όταν έγινε Πρωθυπουργός ακολουθάει την πεπατειμένη, δηλαδή τρέχει πίσω από τα ράσα των παπάδων.

Ένα έχω να πω: anche i voglio uno Zapatero

Η αναγνώριση η μη των ομοφυλοφιλικών σχέσεων από το κράτος δεν είναι το σημαντικότερο πρόβλημα μιας δημοκρατίας (όχι πως δεν είναι σημαντικό), το σημαντικότερο είναι ποιος έχει την εξουσία, η κυβέρνηση ή η όποια θρησκεία.

Υ.Γ. Αυτό το ποστ το είχα γράψει πριν από 2 χρόνια και το ενημέρωσα όταν διάβασα σήμερα στην Καθημερινή ότι ο Αμβρόσιος όχι μόνο κατέκρινε την απόφαση της Κυβέρνησης η οποία λέει ότι τα κρατικά αυτοκίνητα, άρα και των Μητροπολιτών, πρέπει να είναι σχετικά μικρά αλλά και ότι είναι ενάντια στην κατάργηση της πρωινής προσευχής στα Ελληνικά σχολεία.