Το εφάπαξ.

Το σημερινό κείμενο δεν είναι αφιερωμένο στην αποζημείωση που θα πάρουμε όλοι οι εργαζόμενοι όταν βγούμε στην σύνταξη αλλά στο φαινόμενο που παρατηρώ με τα συγκροτήματα κάποιας ηλικίας που έρχονται στην Ελλάδα για συναυλίες.

Πρέπει να κάνω μερικές παρατηρήσεις:
Πρώτον ηλικιακά δεν ανήκω πλέον στους ανθρώπους που προορίζονται αυτά τα events, παρόλο που στις συναυλίες πηγαίνουν άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας από εμένα, περί ορέξεως: κολοκυθόπιττα που θα έλεγε και η γιαγιά μου και προφανώς δεν μου πέφτει λόγος.
Δεύτερον, έτυχε και στην χώρα που μεγάλωσα, στο Βέλγιο, να γίνονται πολλές συναυλίες όταν είχα τη σωστή, με ή χωρίς εισαγωγικά, ηλικία, δηλαδή όταν σπούδαζα. Παρόλο που οι Έλληνες είναι περισσότερο ένθερμοι για τέτοια γεγονότα από τους Βέλγους, εκεί γίνονται περισσότερες συναυλίες μιας και βρίσκεται στο κέντρο της Ευρώπης. Θυμάμαι χαρακτηριστικά όταν έκανα τη στρατιωτική μου θητεία, το 1996 με 1997, και έλεγα στους άλλους στρατιώτες σε ποιες συναυλίες έχω πάει νόμιζαν ότι έκανα μόνστρα. Θέλω επίσης να σημειώσω ότι όσες συναυλίες έχω πάει γινόντουσαν είτε στις Βρυξέλλες είτε στη Φλάνδρα. Ένας άλλος παράγοντας που καθόριζε το γεγονός ότι τότε στο Βέλγιο γινόντουσαν περισσότερες συαυλίες από ότι στην Ελλάδα είναι οικονομικός μιας και τότε ο μέσος Έλληνας δεν μπορούσε να πληρώσει το εισιτήριο. Ευτυχώς η Ελλάδα από τότε έχει πλουτίσει και ο μέσος Έλληνας μπορεί και πληρώνει το εισιτήριο παρόλο που είναι ακριβότερο από ότι στη Δυτική Ευρώπη.
Τρίτον, το βρίσκω οξύμωρο να κάνουν συναυλίες συγκροτήματα τα μέλη των οποίων έχουν κάποια ηλικία και παίζουν νεανική μουσική: Deep Purple, Black Sabbath, Aerosmith, Scorpions. Τους Aerosmith είχα δει επειδή μου άρεσε το support τους, οι The Cult. Από τη λίστα πρέπει να εξαιρέσω τους Scorpions μιας και με αυτή τη τουρνέ κλείνουν τη καρίερα τους.

Κλείνω λέγοντας ότι στην Ελλάδα έχω πάει σε 2 συναυλίες και το μετάνιωσα. Ο λόγος που πήγα ήταν ότι και 2 συγκροτήματα ήταν εφηβικό απωθημένο: στους Depeche Mode όπου η συναυλία έγινε στη Μαλακάσα και όταν τελείωσε η συναυλία περπατούσαμε 45 λεπτά ανάμεσα στις εξατμίσεις των αυτοκινήτων και στους Beastie Boys η συναυλία των οποίων έγινε σε μία πρώην Ολυμπιακή εγκατάσταση. Η συναυλία ήταν μια χαρά όσπου ξαφνικά κάποιος λέει στα μέλη του συγκροτήματος κάτι και σταμάτανε να παίζουν. Κοιτάμε δεξιά και αριστερά και βλέπουμε σύννεφα καπνού. Οι γνωστοί-άγνωστοι είχαν κάνει ξανά το έργος τους. Το χειρότερο είναι ότι είχαν λεηλατήσει και το μέρος όπου έπρεπε να αφήσουμε τα αντικείμενα αξίας μας. Η αποθέωση ήταν στο τραγικό site indymedia στο οποίο κάποιος φωστήρας ανέβασε κείμενο και πανηγύριζε επειδή λέει είχαν απαλλοτριώσει το χώρο. Κλείνω με μία ρητορική ερώτηση: εγώ, ένας απλός άνθρωπος, και ο κάθε εγώ τι φταίμε που πληρώσαμε άδικα το εισιτήριο;