Είμαι υπερήφανος που είμαι Έλληνας!

Υποθέτω πως θα έχετε ακούσει πολλές φορές αυτή τη πρόταση, μιας και προσωπικά την έχω ακούσει πάρα πολλές φορές. Τελευταία φορά που την άκουσα ήταν από έναν ταρίφα. Γνωρίζω πολύ καλά ότι η συγκεκριμένη ταξική ομάδα “φημίζεται” για τις παπαρολογίες της μιας και σε αυτό το θέμα υπάρχει μία σχεδόν καθολικη συμφωνία από την πλειοψηφία των Ελλήνων. Προσωπικά είμαι σίγουρος ότι δεν την έχω πει την τελευταία δεκαετία που ζω στην Ελλάδα. Παλαιότερα ίσως να την είχα πει.

Η πρόταση από μόνη της είναι ηλίθια μιας και αυτός που τη λέει κοκορεύται για ένα εντελώς τυχαίο γεγονός σαν το μέρος που γεννήθηκε. Μερικά πράγματα είναι απλά: δύο άνθρωποι κάνουν έρωτα και μετά από περίπου 9 μήνες γεννιέται ένας άνθρωπος. Παρεμφερές θέμα είναι κάποιος που κοκορεύεται για την επαγγελματική ιδιότητα των γονιών του. Θα μπορούσα να το κάνω μιας και ήμουνα τυχερός και οι 2 γονείς μου είχαν πολύ καλά επαγγέλματα αλλά το σημαντικότερο είναι να κοκορεύεται κάποιος για τα δικά του επιτεύγματα αλλά και πάλι είμαι οπαδός της Προτεσταντικής νοοτροπίας και είμαι πεπεισμένος ότι κάποιος πρέπει να είναι ταπεινός.

Ας γυρίσω στο αρχικό μου θέμα δηλαδή αν κάποιος πρέπει να είναι υπερήφανος που γεννήθηκε στην Ελλάδα. Διαφωνώ κάθετα. Για ποιο λόγο κάποιος να είναι υπερήφανος που γεννήθηκε στη χώρα μας; Για την παντελή έλλειψη ΠΕΖΟδρομίων; Για την αγένεια των ανθρώπων; για το χρυσό μετάλλιο στο ντόπινγκ που κερδίσαμε στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου; για την τραγική και τρισάθλεια τηλεόραση; (σημειώνω γνωρίζω ότι σε καμία χώρα του κόσμου η τηλεόραση δεν φημίζεται για την ποιότητα αλλά ένα χάσμα χωρίζει το BBC με τα Ελληνικά Κανάλια), για τις εφημεριδες τύπου Espresso ή Πρωταθλητή; Θα σας παρακαλούσα να μου δώσετε λόγους για να είμαι υπερήφανος που είμαι Έλληνας.